Wpisy archiwalne w kategorii
Lubelskie 2017
| Dystans całkowity: | 908.05 km (w terenie 2.00 km; 0.22%) |
| Czas w ruchu: | 41:57 |
| Średnia prędkość: | 21.65 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 63.87 km/h |
| Suma podjazdów: | 4227 m |
| Liczba aktywności: | 5 |
| Średnio na aktywność: | 181.61 km i 8h 23m |
| Więcej statystyk | |
Dystans73.00 km Czas03:30 Vśrednia20.86 km/h Podjazdy400 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Powrót do Ostrowca
Tym razem spało mi się lepiej, dużo lepiej, nie musiałem też wcześnie wstawać bo na zrobienie 65 km miałem czas do godz.14 gdy odjeżdżał mi pociąg powrotny. W Annopolu obkupiłem się w kefiry, nabiały itp., konsumując śniadanie na zacienionej częśći rynku. Potem ruszyłem na most i czym prędzej na lewy brzeg Wisły, by idyllicznym krajobrazem dotrzeć przez Słupię Nadbrzeżną i Brzozową do Krzemionek Opatowskich. Przed tym ostatnim punktem pośrednim idylla ustąpiła bo nawierzchnia drogi 754 była zdarta a światła co chwilę (jeden pas był nie do użytku). W samym Ostrowcu - za trzecim pobytem - dotarłem wreszcie na rynek.
Łyżką dziegciu była awaria licznika, dlatego dane liczbowe są szacowane...
Skarpa wiślana między Biedrzychowem a Nowem
Rynek w Ostrowcu Św.
Tym razem spało mi się lepiej, dużo lepiej, nie musiałem też wcześnie wstawać bo na zrobienie 65 km miałem czas do godz.14 gdy odjeżdżał mi pociąg powrotny. W Annopolu obkupiłem się w kefiry, nabiały itp., konsumując śniadanie na zacienionej częśći rynku. Potem ruszyłem na most i czym prędzej na lewy brzeg Wisły, by idyllicznym krajobrazem dotrzeć przez Słupię Nadbrzeżną i Brzozową do Krzemionek Opatowskich. Przed tym ostatnim punktem pośrednim idylla ustąpiła bo nawierzchnia drogi 754 była zdarta a światła co chwilę (jeden pas był nie do użytku). W samym Ostrowcu - za trzecim pobytem - dotarłem wreszcie na rynek.
Łyżką dziegciu była awaria licznika, dlatego dane liczbowe są szacowane...
Skarpa wiślana między Biedrzychowem a Nowem
Rynek w Ostrowcu Św.
Dystans235.72 km Czas11:00 Vśrednia21.43 km/h VMAX63.87 km/h Podjazdy846 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Pogranicze wewnątrz granic
Noc była tak ciepła, że zapociłem cały śpiwór, zamoczyłem sypialnię i przysypiałem w ciągu dnia (po nieprzespanej nocy). W Turobinie - przed 6 rano - zastałem kościół zamknięty. Stałże tam przed nim rower - atrapa, znaczy bicykl klasyczny. Jego siedzenie wykorzystałem jako kanapę do śniadania z resztek. Ruszyłem z Sandomierskiego na Ruś, znaczy do Szczebrzeszyna. Tamże uzupełniłem zapasy jadła (bolesne ceny w Delikatesach Centrum) i spocząłem w cieniu na rynku. Do pomnika chrząszcza nie podchodziłem, bo trwał w słońcu a ukrop robił się spory, mimo wczesnej pory. Ruszyłem za to drogą nr 74 na Janów Lubelski i muszę przyznać, że zjazd na Dzielce zrobił na mnie wrażenie - taka atrapa alpejskich zjazdów: szeroka i dobrze wyprofilowana droga o przyzwoitej nawierzchni pozwoliła zbliżyć się do 64 km/h, czyli osiągnąć tegoroczny rekord szybkości.
Mniej zachwycające były atrakcje Frampola czy Goraja. Uciekłem wprawdzie z drogi nr 74 definitywnie w Dzwoli, ale centrum Janowa ominąłem szerokim łukiem, trafiając na obrzeżach na Biedronkę i zaspokając swoje podstawowe potrzeby gastronimiczne. Z radością oczekiwałem na leśne drogi, by przez Momoty i Harasiuki dotrzeć okrężnie do flisackiego miasta Ulanów. Gdy już wybrałem ambitną wersję pojawiła się biegunka. Nie wiem czym sobie na nią zasłużyłem, ale zaliczyłem cztery odsłony. Dobrze chociaż że uroczysk w lesie nie brakowało...
Odcinek leśny z przyjemnego zamienił się w walkę z przeznaczeniem, na szczęście do Ulanowa doszedłem do siebie. Objechałem całe miasteczko, uzupełniłem zapasy wody (Muszynianka była konieczna - elektrolity itd) i dałem się zaskoczyć wspaniałością odcinka "wzdłuż Sanu", aże do Stalowej Woli. Otóż przyszło mi jechać przeszło 20 km ścieżką rowerową (w 70% asfaltową!). Poprowadzona była bardziej cieniście od jezdni, często miała lepszą nawierzchnię i sporą fekwencję miejscowych, relaksujących się w upalną niedzielę. Odzyskałem optymizm i wiarę w to, że doczołgam się za Zaklików. Zanim to się stało mijałem rekonstrukcję granicy Galicji z Kongresówką (droga 855) a po bezowocnej próbie uzupełnienia zapasów na zaklikowskim rynku (były otwarte dwa sklepy, ale ceny tak absurdalne, że odłożyłem sprawy na rano) ruszyłem w stronę Wisły (rzeki) by przekroczyć kolejną granicę, tym razem współczesną (podkarpackie/lubelskie). Zanim osaczył mnie mrok, zanazłem leże nocne u stóp wsi Kosin, niepodal rzeki Sanny.
Trasa na mapie powyżej, poniżej zdjęcia:
Poranek na drodze nr 842, okolice Tarnawki
Turobin
Szczebrzeszyn, rynek
Frampol, rynek
Ulanów, rynek
Jastkowice, dopiero tu kończyła się megaścieżka rowerowa
Stalowa Wola "na odwal"
Zaklików, rynek
Noc była tak ciepła, że zapociłem cały śpiwór, zamoczyłem sypialnię i przysypiałem w ciągu dnia (po nieprzespanej nocy). W Turobinie - przed 6 rano - zastałem kościół zamknięty. Stałże tam przed nim rower - atrapa, znaczy bicykl klasyczny. Jego siedzenie wykorzystałem jako kanapę do śniadania z resztek. Ruszyłem z Sandomierskiego na Ruś, znaczy do Szczebrzeszyna. Tamże uzupełniłem zapasy jadła (bolesne ceny w Delikatesach Centrum) i spocząłem w cieniu na rynku. Do pomnika chrząszcza nie podchodziłem, bo trwał w słońcu a ukrop robił się spory, mimo wczesnej pory. Ruszyłem za to drogą nr 74 na Janów Lubelski i muszę przyznać, że zjazd na Dzielce zrobił na mnie wrażenie - taka atrapa alpejskich zjazdów: szeroka i dobrze wyprofilowana droga o przyzwoitej nawierzchni pozwoliła zbliżyć się do 64 km/h, czyli osiągnąć tegoroczny rekord szybkości.
Mniej zachwycające były atrakcje Frampola czy Goraja. Uciekłem wprawdzie z drogi nr 74 definitywnie w Dzwoli, ale centrum Janowa ominąłem szerokim łukiem, trafiając na obrzeżach na Biedronkę i zaspokając swoje podstawowe potrzeby gastronimiczne. Z radością oczekiwałem na leśne drogi, by przez Momoty i Harasiuki dotrzeć okrężnie do flisackiego miasta Ulanów. Gdy już wybrałem ambitną wersję pojawiła się biegunka. Nie wiem czym sobie na nią zasłużyłem, ale zaliczyłem cztery odsłony. Dobrze chociaż że uroczysk w lesie nie brakowało...
Odcinek leśny z przyjemnego zamienił się w walkę z przeznaczeniem, na szczęście do Ulanowa doszedłem do siebie. Objechałem całe miasteczko, uzupełniłem zapasy wody (Muszynianka była konieczna - elektrolity itd) i dałem się zaskoczyć wspaniałością odcinka "wzdłuż Sanu", aże do Stalowej Woli. Otóż przyszło mi jechać przeszło 20 km ścieżką rowerową (w 70% asfaltową!). Poprowadzona była bardziej cieniście od jezdni, często miała lepszą nawierzchnię i sporą fekwencję miejscowych, relaksujących się w upalną niedzielę. Odzyskałem optymizm i wiarę w to, że doczołgam się za Zaklików. Zanim to się stało mijałem rekonstrukcję granicy Galicji z Kongresówką (droga 855) a po bezowocnej próbie uzupełnienia zapasów na zaklikowskim rynku (były otwarte dwa sklepy, ale ceny tak absurdalne, że odłożyłem sprawy na rano) ruszyłem w stronę Wisły (rzeki) by przekroczyć kolejną granicę, tym razem współczesną (podkarpackie/lubelskie). Zanim osaczył mnie mrok, zanazłem leże nocne u stóp wsi Kosin, niepodal rzeki Sanny.
Trasa na mapie powyżej, poniżej zdjęcia:
Poranek na drodze nr 842, okolice Tarnawki
Turobin
Szczebrzeszyn, rynek
Frampol, rynek
Ulanów, rynek
Jastkowice, dopiero tu kończyła się megaścieżka rowerowa
Stalowa Wola "na odwal"
Zaklików, rynek
Dystans187.81 km Czas08:29 Vśrednia22.14 km/h VMAX57.70 km/h Podjazdy1080 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Dzień świętojański
Zaczęło się w pociągu; w zasadzie zaczęło się na dobre dopiero na stacji w Ostrowcu Św. Potem w ekspresowym tempie przez Ożarów na Annopol. Droga dalej w remoncie na odcinku w okolicach Drygulca. Już na drodze nr 74 sympatyczny zjazd na Maruszów. W Annopolu obieram kierunek na Poniatową. Odcinek do Józefowa znam dobrze, jechałem tu już w 2009 roku. Mija mnie długa kolumna weselników, poza tym cisza i gdzieniegdzie słabsza nawierzchnia. W Opolu Lubelskim nie mogę odwiedzić kościoła albowiem trwa wesele, w Chodlu jest identycznie! Wszyscy żenią się na świętego Jana!
Spokój odnajduję dopiero na sennym rynku w Urzędowie, co to niedawno prawa miejskie odzyskał. Słusznie - zabudowa zwarta, rynek przyzwoity. Za trzecią próbą osiągam wreszcie Kraśnik. Miasto zawsze nie po drodze, lub z fatalną pogodą. Tym razem triumfuję - to ważne, bo chciałem Kraśnik poznać dogłębnie, nawiedzić tutejszą farę. Udaje mi się to połowicznie: oglądam wnętrze, robię po kryjomu kilka zdjęć, bo trwa rzecz jasna nabożeństwo (akurat litania). Nie mam szans na porządne zwiedzanie, ale kościół piękny, częściowo w remoncie.
Mam niezły czas, wręcz rewelacyjny, zważywszy że wyruszyłem po 10. Wielkim łukiem przez Błażek docieram do Zakrzówka, tamże kebab (na wsi!) i kiczowaty pałacozamek lokalnego bonza. W Bychawie nie znajduję niczego ciekawego, ciemny rynek o kiepskiej, parterowej głównie zabudowie przykucnął nieco na uboczu. Nie przyuważam d. synagogi, ale spieszę już na nocleg. Gdy zmierzcha rozbijam się na niużytku, nieopodal Troszczyna (Tarnawka I). Nie widzę stąd drogi 842, mam za to wgląd w dolinę rzeczki Pór. Niestety jest gliniasto i oszczekuje mnie długo jakaś niegościnna sarna :) Jestem jednak zadowolony, bo znaleźć na Lubelszczyźnie nieużytek to wielka sztuka!
Powyżej mapka trasy, poniżej kilka zdjęć.
Pałac w Kluczkowicach - zadbana siedziba mrowia instytucyi wszelakich
Bogate w atrakcje wnętrze kościoła w Kraśniku
Widok z Łęczycy w stronę Bychawy
Zaczęło się w pociągu; w zasadzie zaczęło się na dobre dopiero na stacji w Ostrowcu Św. Potem w ekspresowym tempie przez Ożarów na Annopol. Droga dalej w remoncie na odcinku w okolicach Drygulca. Już na drodze nr 74 sympatyczny zjazd na Maruszów. W Annopolu obieram kierunek na Poniatową. Odcinek do Józefowa znam dobrze, jechałem tu już w 2009 roku. Mija mnie długa kolumna weselników, poza tym cisza i gdzieniegdzie słabsza nawierzchnia. W Opolu Lubelskim nie mogę odwiedzić kościoła albowiem trwa wesele, w Chodlu jest identycznie! Wszyscy żenią się na świętego Jana!
Spokój odnajduję dopiero na sennym rynku w Urzędowie, co to niedawno prawa miejskie odzyskał. Słusznie - zabudowa zwarta, rynek przyzwoity. Za trzecią próbą osiągam wreszcie Kraśnik. Miasto zawsze nie po drodze, lub z fatalną pogodą. Tym razem triumfuję - to ważne, bo chciałem Kraśnik poznać dogłębnie, nawiedzić tutejszą farę. Udaje mi się to połowicznie: oglądam wnętrze, robię po kryjomu kilka zdjęć, bo trwa rzecz jasna nabożeństwo (akurat litania). Nie mam szans na porządne zwiedzanie, ale kościół piękny, częściowo w remoncie.
Mam niezły czas, wręcz rewelacyjny, zważywszy że wyruszyłem po 10. Wielkim łukiem przez Błażek docieram do Zakrzówka, tamże kebab (na wsi!) i kiczowaty pałacozamek lokalnego bonza. W Bychawie nie znajduję niczego ciekawego, ciemny rynek o kiepskiej, parterowej głównie zabudowie przykucnął nieco na uboczu. Nie przyuważam d. synagogi, ale spieszę już na nocleg. Gdy zmierzcha rozbijam się na niużytku, nieopodal Troszczyna (Tarnawka I). Nie widzę stąd drogi 842, mam za to wgląd w dolinę rzeczki Pór. Niestety jest gliniasto i oszczekuje mnie długo jakaś niegościnna sarna :) Jestem jednak zadowolony, bo znaleźć na Lubelszczyźnie nieużytek to wielka sztuka!
Powyżej mapka trasy, poniżej kilka zdjęć.
Pałac w Kluczkowicach - zadbana siedziba mrowia instytucyi wszelakich
Bogate w atrakcje wnętrze kościoła w Kraśniku
Widok z Łęczycy w stronę Bychawy
Dystans125.44 km Czas06:00 Vśrednia20.91 km/h VMAX51.34 km/h Podjazdy812 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Pół dnia w Lubelskiem
Wstałem dość późno, znaczy namiot zwinąłem tuż po godzinie 5. Wiedziałem, że czeka mnie ucieczka przed potężnym frontem deszczowym. Długo rozmyślałem na rozległym rynku w Kocku nad dalszą trasą i zmieniłem plany. Zamiast Łęcznej, kierunek Kraśnik. Kolejnym miejscem kontemplacji był uroczy ryneczek w Łysobykach (dziś nazwa Jeziorzany), postanowiłem jak najszybciej dostać się do Nałęczowa i przede wszystkim Wojciechowa, w którym nigdy nie byłem. W Nałęczowie zaczęło padać, a było jeszcze przed 12! Wieża araiańska w Wojciechowie mocno mnie zawiodła, ale w jej cieniu rozsiadły się nowiutkie toi-toje, z których skorzystałem (było nawet mydło!). Chwilę potem zadecydowałem, że nie pociąga mnie perspektywa 7-godzinnego urwania chmury z piorunami (prognowanego od 15), podobnie jak wizja wilgotnej, bardzo wietrznej soboty z temp. maksymalną na poziomie 12-13 stopni. Słowem, zdecydowałem uciekać do stacji kolejowej Niedrzwica. Gdy podjąłem decyzję miałem cały bagaż ze sobą, przeciwny wiatr 4 m/s (podmuchy 10 m/s), 58 minut czasu i 18 km nieznanej mi drogi przed sobą. Byłem 16 minut przed czasem! Pomimo remontu na odcinku Bełżyce-Niedrzwica. Denerwowały mnie na tym odcinku wolne samochody :)
9 nowych gmin
Pałac w Kocku
Pejzaż okolic Wąwolnicy
Wieża ariańska w Wojciechowie
---
Prawdziwe atrakcje czekały mnie już w pociągu. Najpierw miłe zaskoczenie: szynobus Lublin-Rzeszów miał bardzo dużo miejsca na rowery: więcej niż 3-krotnie dłuższe elfy na trasie Gliwice - Cz-wa... Potem kolejne miłe zaskoczenie: bardzo wygodny skład (*jakaś Pesa?) na linii Rzeszów - Kraków, tylko konduktorzy jacyś centusiowaci. Najgorzej było w Srakowie (nie mogłem się powstrzymać), zapomniano poinformować w internetowym rozkładzie (są od tego piktogramy autobusu zazwyczaj), że pociąg jedzie na Mydlniki a potem - niespodzianka! - trzeba przesiąść się do autobusu by dojechać aże do Krzeszowic. Dalej znów pociągiem. Taka drobnostka o której zapomniano wspomnieć grupie 5 osób z Orzesza (w tym dwie siostry zakonne!) gdy kupowały bilet w kasie na krakowskim dworcu. Ręce opadają. Kierowca okazał się na szczęście dobrym człowiekiem i nasze 6 rowerów upakowaliśmy w luku autobusu. Nie do wiary!
Kolejne doświadczenie i końcowy morał: rower wepchnięty na chama w całości (razem z sakwami i torbą przednią, bo czasu nie było) do luku bagażowego, przywalony kilkoma innymi rowerami nie odniósł żadnych obrażeń. Tyle w temacie jakim to grozi uszkodzeniem przewożenie rowru w całości autobusem, jakie to niemożliwe, jaka to hekatomba itd. itp.
Trasa - oczywiście bez powrotu ze stacji K-ce do domu - tutaj:
9 nowych gmin
Pałac w Kocku
Pejzaż okolic Wąwolnicy
Wieża ariańska w Wojciechowie
---
Prawdziwe atrakcje czekały mnie już w pociągu. Najpierw miłe zaskoczenie: szynobus Lublin-Rzeszów miał bardzo dużo miejsca na rowery: więcej niż 3-krotnie dłuższe elfy na trasie Gliwice - Cz-wa... Potem kolejne miłe zaskoczenie: bardzo wygodny skład (*jakaś Pesa?) na linii Rzeszów - Kraków, tylko konduktorzy jacyś centusiowaci. Najgorzej było w Srakowie (nie mogłem się powstrzymać), zapomniano poinformować w internetowym rozkładzie (są od tego piktogramy autobusu zazwyczaj), że pociąg jedzie na Mydlniki a potem - niespodzianka! - trzeba przesiąść się do autobusu by dojechać aże do Krzeszowic. Dalej znów pociągiem. Taka drobnostka o której zapomniano wspomnieć grupie 5 osób z Orzesza (w tym dwie siostry zakonne!) gdy kupowały bilet w kasie na krakowskim dworcu. Ręce opadają. Kierowca okazał się na szczęście dobrym człowiekiem i nasze 6 rowerów upakowaliśmy w luku autobusu. Nie do wiary!
Kolejne doświadczenie i końcowy morał: rower wepchnięty na chama w całości (razem z sakwami i torbą przednią, bo czasu nie było) do luku bagażowego, przywalony kilkoma innymi rowerami nie odniósł żadnych obrażeń. Tyle w temacie jakim to grozi uszkodzeniem przewożenie rowru w całości autobusem, jakie to niemożliwe, jaka to hekatomba itd. itp.
Trasa - oczywiście bez powrotu ze stacji K-ce do domu - tutaj:
Dystans286.08 km Teren2.00 km Czas12:58 Vśrednia22.06 km/h VMAX48.44 km/h Podjazdy1089 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Sakwiarski ekspres
Rekordowy odcinek z zestawem dużych sakw, namiotem (3.15 kg) i śpiworem (1.5 kg). Waga zestawu rower+bagaż: 28,2 kg.
Pierwszy odcinek opisuję rzecz jasna osobno: polegał na powrocie z pracy i tłuczeniu się pociągiem Regio do Łaznowa, i dojeździe do lasu, i znalezieniu dogodnego miejsca na biwak. Miejsce było wspaniałe: niewidoczne i zarazem świetliste (piaszczysty ugor porośnięty sosną i pokryty kwieciem). Okolice wsi Buków (gm. Ujazd).
Pobudka o 4:00, wyjazd o 4:41, trasa jak na mapie:
30 nowych gmin poznanych na rowerze
Rekordowy odcinek z zestawem dużych sakw, namiotem (3.15 kg) i śpiworem (1.5 kg). Waga zestawu rower+bagaż: 28,2 kg.
Pierwszy odcinek opisuję rzecz jasna osobno: polegał na powrocie z pracy i tłuczeniu się pociągiem Regio do Łaznowa, i dojeździe do lasu, i znalezieniu dogodnego miejsca na biwak. Miejsce było wspaniałe: niewidoczne i zarazem świetliste (piaszczysty ugor porośnięty sosną i pokryty kwieciem). Okolice wsi Buków (gm. Ujazd).
Pobudka o 4:00, wyjazd o 4:41, trasa jak na mapie:
30 nowych gmin poznanych na rowerze
Nad ranem zamglenie i chłodno (10 st), trasa po zazwyczaj dobrych, szerokich łódzkich drogach. Większe emocje przy jeździe wzdłuż drogi s-8, okazało się to jednak świetnym posunięciem - dobry asfalt i totalnie pusto. W dodatku w Czerniewicach odkryłem niezwykłe miejsce - zadbany gminny park z niecodziennym pomysłem na muszlę koncertową-belweder stworzoną z fragmentu fasady dawnego dworu/pałacu. Dalsza droga na Sadykierz oferowała już mniej sympatyczne nawierzchnie, nad Pilicą pojawiły się nawet podjazdy. W Mogielnicy minąłem dwa otwarte sklepy i wysnułem stąd fałszywy wniosek, że z aprowizacją - mimo święta - nie będzie problemu...
W Warce trwała rzecz jasna procesja Bożego Ciała a droga nr 79 wzbudziła we mnie ambiwalentne uczucia - żenująco wąska zgodnie z mazowieckim "standardem", ale też o przyzwoitej nawierzchni. Ruch falowy, raz niefajnie, raz pustawo. Obecności puszkinów miałem jednak dość i w Coniewie zboczyłem w prawo, na Czersk. Wspaniała lokalna droga wzdłuż wałów Wisły, z dużą frekwencją kolarzy. W samym Czersku cyrki związane z procesją Bożego Ciała spowodowały, że przeoczyłem podjazd pod zamek. W Górze Kalwarii odbiłem sobie tę stratę, meldując się na rynku.
Po drodze wszędzie odurzająca woń jaśminowców i gorzki posmak czarnego bzu. Lato.
Odcinek aż do Żelechowa był typowo mazowiecki: niebywały odsetek buraków na drogach (słoiki wróciły do drewnianych chatek na długi weekend i odkurzyły wieśwageny i bolidy mw?), wąskie drogi o kiepskich nawierzchniach, szokująco dużej frekwencji uskoków spowodowanych zapewne przez intensywne wydobycie sławnych mazowieckich kopalni...
W samym Ż. zjadłem nawet obiad na zmasakrowanym rynku, w kebabie. Gdy przekroczyłem granice Lubelskiego drogi nie stały się lepsze, ale chociaż szersze. Gwoli ścisłości odcinek Stara Huta - Stryj był najgorszy na całej trasie. Ponieważ zaczęło brakować mi płynów musiałem zabulić 7 zł za litrowego horteksa w jakimś barze na rynku w Adamowie. Trochę nerwów zabrało mi znalezienie miejsca na rozbicie namiotu. Zewsząd słychać było ujadające kundle, choć rozbiłem się jakieś 2 km od zabudowań, niepodal wsi Nowiny (gm. Borki). Było jeszcze widno gdy rozpocząłem procedurę namiotowania. Postanowiłem Kock zostawić sobie na rano; przed 23 zasnąłem w ciepłym śpiworze. Pomogły mi w tym wydatnie piankowe "czopki" do uszu :)
Słońce na linii - około 5 rano na skraju Bukowa
Lubochnia - kościół jako konglomerat epok :)
Czerniewice - zrujnowany ongiś pałac przekształcony na atrapę - belweder parkowy
Nowe Miasto nad Pilicą
Ciekawa zabudowa Mogielnicy
Warka
Góra Kalwaria - ratusz
Miastków Kościelny - pałac
Rynek w Żelechowie
Muzeum Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej
W Warce trwała rzecz jasna procesja Bożego Ciała a droga nr 79 wzbudziła we mnie ambiwalentne uczucia - żenująco wąska zgodnie z mazowieckim "standardem", ale też o przyzwoitej nawierzchni. Ruch falowy, raz niefajnie, raz pustawo. Obecności puszkinów miałem jednak dość i w Coniewie zboczyłem w prawo, na Czersk. Wspaniała lokalna droga wzdłuż wałów Wisły, z dużą frekwencją kolarzy. W samym Czersku cyrki związane z procesją Bożego Ciała spowodowały, że przeoczyłem podjazd pod zamek. W Górze Kalwarii odbiłem sobie tę stratę, meldując się na rynku.
Po drodze wszędzie odurzająca woń jaśminowców i gorzki posmak czarnego bzu. Lato.
Odcinek aż do Żelechowa był typowo mazowiecki: niebywały odsetek buraków na drogach (słoiki wróciły do drewnianych chatek na długi weekend i odkurzyły wieśwageny i bolidy mw?), wąskie drogi o kiepskich nawierzchniach, szokująco dużej frekwencji uskoków spowodowanych zapewne przez intensywne wydobycie sławnych mazowieckich kopalni...
W samym Ż. zjadłem nawet obiad na zmasakrowanym rynku, w kebabie. Gdy przekroczyłem granice Lubelskiego drogi nie stały się lepsze, ale chociaż szersze. Gwoli ścisłości odcinek Stara Huta - Stryj był najgorszy na całej trasie. Ponieważ zaczęło brakować mi płynów musiałem zabulić 7 zł za litrowego horteksa w jakimś barze na rynku w Adamowie. Trochę nerwów zabrało mi znalezienie miejsca na rozbicie namiotu. Zewsząd słychać było ujadające kundle, choć rozbiłem się jakieś 2 km od zabudowań, niepodal wsi Nowiny (gm. Borki). Było jeszcze widno gdy rozpocząłem procedurę namiotowania. Postanowiłem Kock zostawić sobie na rano; przed 23 zasnąłem w ciepłym śpiworze. Pomogły mi w tym wydatnie piankowe "czopki" do uszu :)
Słońce na linii - około 5 rano na skraju Bukowa
Lubochnia - kościół jako konglomerat epok :)
Czerniewice - zrujnowany ongiś pałac przekształcony na atrapę - belweder parkowy
Nowe Miasto nad Pilicą
Ciekawa zabudowa Mogielnicy
Warka
Góra Kalwaria - ratusz
Miastków Kościelny - pałac
Rynek w Żelechowie
Muzeum Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej
