Dystans33.53 km Czas01:35 Vśrednia21.18 km/h Podjazdy178 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Krasice i okolice
Przejażdżka w chmurny dzionek w okolice Borowców i Podlesia Lelowskiego. Przy okazji przykre odkrycie: pierwsze zauważone stanowisko barszczu Sosnowskiego na północy województwa śląskiego.
Pozostałości cegielni w Ludwinowie
W okolicach cegielni sporo potężnych barszczyków... (3-4 metry wysokości)
Przejażdżka w chmurny dzionek w okolice Borowców i Podlesia Lelowskiego. Przy okazji przykre odkrycie: pierwsze zauważone stanowisko barszczu Sosnowskiego na północy województwa śląskiego.
Pozostałości cegielni w Ludwinowie
W okolicach cegielni sporo potężnych barszczyków... (3-4 metry wysokości)
Dystans222.44 km Czas10:16 Vśrednia21.67 km/h VMAX56.21 km/h Podjazdy2319 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Meandry Jury
Kolejna zabawa w trasę jurajską przypominającą trudnością analogicznej długości trasy karpackie (łatwe). Wyjazd po ciężkich opadach i wichurze, która dotknęła głównie Dąbrowę Górniczą. Wbrew prognozom chmury po tym "incydencie" w okolicach Dąbrowy i Olkusza rozeszły się dopiero w okolicach godz. 11. Długo było wręcz jesiennie i zimno. Ślady lokalnych potopów było widać zwłaszcza u stóp Jury Środkowej (nie licząc rzecz jasna DG), gdzie natrafiłem na całe namuliska w Domaniewicach. Sporym kontrastem były tutaj krystalicznie przejrzyste wody Krztyni.
Zobaczyłem przy okazji kilka nowych wywierzysk i wstyd się przyznać, że po raz pierwszy byłem u źródeł Krzytni, a są fantastyczne. Pejzaż był odświeżony deszczem i jak na porę roku jeszcze całkiem przyjemny. Nie brakło interwałów i sporej dawki wysiłku. Ten rajd był takim epilogiem wyprawy do Rumunii, po nim zacząłem już schodzić z obciążeń i zakończyłem regularny sezon "sportowy" jeszcze w sierpniu...
Wyszła chyba najpoważniejsza przewyższeniowo droga do Krasic. Od tras karpackich różniła się większą liczbą krótkich interwałów i - co najważniejsze - znacznie mniejszym natężeniem ruchu samochodowego. Na długich odcinkach panował po prostu bezruch. Cóż, dróg lokalnych na Jurze jest całkiem sporo. Przede wszystkim zaś nie kończą się na ślepo, jak te do przysiółków w górach...
Wyruszyłem dość późno, więc wschodu na Dorotce nie było
Park Zielona
Przy Pogoriach
Młyn w Okradzionowie
Dwór w Krzykawce i zaparkowane na odwal blachosmrody szpecące klimat sceny...
Ogrody Olkusza
Rabsztyn
Podlesie przy Pazurku. Nowe obciachowe domy zniszczyły atmosferkę i widoki na wzgórza...
Ulubiona droga z Golczowic do Cieślina
Na Zagrabiu, czyli w drodze do Zarzecza (częściowo rozkopanego)
Grządki wzniesione w Dłużcu
Kościół w Dłużcu. Pierwszy raz na rowerze byłem tu w 2002 roku...
Strzegowa
Poręba Dzierżna
W drodze na Cisową
Pilica - widoczek
Okolice Pilicy
Krztynia w Siamoszycach
Kroczyce
Dąbrowno
I znajoma krówka, jedna z ostatnich hodowanych dla potrzeb własnych :(
Z Mzurowa do Postaszowic, kolejna z ulubionych dróg
Ho ho ho w okolicy Brzezin
Czatachowa
Suliszowice-Szczypie
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/48068723
Kolejna zabawa w trasę jurajską przypominającą trudnością analogicznej długości trasy karpackie (łatwe). Wyjazd po ciężkich opadach i wichurze, która dotknęła głównie Dąbrowę Górniczą. Wbrew prognozom chmury po tym "incydencie" w okolicach Dąbrowy i Olkusza rozeszły się dopiero w okolicach godz. 11. Długo było wręcz jesiennie i zimno. Ślady lokalnych potopów było widać zwłaszcza u stóp Jury Środkowej (nie licząc rzecz jasna DG), gdzie natrafiłem na całe namuliska w Domaniewicach. Sporym kontrastem były tutaj krystalicznie przejrzyste wody Krztyni.
Zobaczyłem przy okazji kilka nowych wywierzysk i wstyd się przyznać, że po raz pierwszy byłem u źródeł Krzytni, a są fantastyczne. Pejzaż był odświeżony deszczem i jak na porę roku jeszcze całkiem przyjemny. Nie brakło interwałów i sporej dawki wysiłku. Ten rajd był takim epilogiem wyprawy do Rumunii, po nim zacząłem już schodzić z obciążeń i zakończyłem regularny sezon "sportowy" jeszcze w sierpniu...
Wyszła chyba najpoważniejsza przewyższeniowo droga do Krasic. Od tras karpackich różniła się większą liczbą krótkich interwałów i - co najważniejsze - znacznie mniejszym natężeniem ruchu samochodowego. Na długich odcinkach panował po prostu bezruch. Cóż, dróg lokalnych na Jurze jest całkiem sporo. Przede wszystkim zaś nie kończą się na ślepo, jak te do przysiółków w górach...
Wyruszyłem dość późno, więc wschodu na Dorotce nie było
Park Zielona
Przy Pogoriach
Młyn w Okradzionowie
Dwór w Krzykawce i zaparkowane na odwal blachosmrody szpecące klimat sceny...
Ogrody Olkusza
Rabsztyn
Podlesie przy Pazurku. Nowe obciachowe domy zniszczyły atmosferkę i widoki na wzgórza...
Ulubiona droga z Golczowic do Cieślina
Na Zagrabiu, czyli w drodze do Zarzecza (częściowo rozkopanego)
Grządki wzniesione w Dłużcu
Kościół w Dłużcu. Pierwszy raz na rowerze byłem tu w 2002 roku...
Strzegowa
Poręba Dzierżna
W drodze na Cisową
Pilica - widoczek
Okolice Pilicy
Krztynia w Siamoszycach
Kroczyce
Dąbrowno
I znajoma krówka, jedna z ostatnich hodowanych dla potrzeb własnych :(
Z Mzurowa do Postaszowic, kolejna z ulubionych dróg
Ho ho ho w okolicy Brzezin
Czatachowa
Suliszowice-Szczypie
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/48068723
Dystans189.92 km Czas08:53 Vśrednia21.38 km/h VMAX51.36 km/h Podjazdy1731 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Przez Wyżynę Częstochowską na Wyżynę Śląską
Rano co chwilę płoszyłem jaskółki wysiadujące na asfalcie. Zawinąłem po drodze do Mstowa i Olsztyna, bo są niezbędne na trasie transjurajskiej :) Później trochę eksplorowałem skały w Łutowcu, tradycyjnie zachwycałem się przejrzystością wód Krztyni i zostałem użądlony przez pszczołę na zjeździe z Mokrusa do Giebła... Po tym zdarzeniu musiałem zrobić pauzę przy studni w Gieble właśnie.
Dalsza cześć trasy miała charakter "użytkowy", oglądałem ciekawe działki na Środkowej Jurze i przy okazji odkryłem zanik źródła w Skałbanii :( Zostało zresztą oznaczone karteczką z najnowszymi wynikami badań i zakazem picia. W efekcie wodę musiałem uzupełniać w Niegowonicach. Po odzyskaniu wody i wigoru ruszyłem jeszcze na Płaskowyż Twardowicki, by zwieńczyć wycieczkę zdobyciem Równej Góry (Góra Siewierska). Wykorzystałem więc formę powyprawową w miarę kreatywnie.
Mstów, źródło Stoki
Olsztyn
W drodze ze Zrębic na Pabianice
Trzebniów
Łutowiec, skałki
Bobolice
Staw w Siamoszycach
Absurdalna przejrzystość wody
Giebło
Pilica
Sensacja, czyli asfaltowy łącznik do Krzywopłotów
Źródło tamże
Widoczki z eksploracji Golczowic
Działkowe eksploracje w Chechle
Trzebiesławice
Finał na Równej Górze z widokiem na łagiszę i Dorotkę
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/47911777
Rano co chwilę płoszyłem jaskółki wysiadujące na asfalcie. Zawinąłem po drodze do Mstowa i Olsztyna, bo są niezbędne na trasie transjurajskiej :) Później trochę eksplorowałem skały w Łutowcu, tradycyjnie zachwycałem się przejrzystością wód Krztyni i zostałem użądlony przez pszczołę na zjeździe z Mokrusa do Giebła... Po tym zdarzeniu musiałem zrobić pauzę przy studni w Gieble właśnie.
Dalsza cześć trasy miała charakter "użytkowy", oglądałem ciekawe działki na Środkowej Jurze i przy okazji odkryłem zanik źródła w Skałbanii :( Zostało zresztą oznaczone karteczką z najnowszymi wynikami badań i zakazem picia. W efekcie wodę musiałem uzupełniać w Niegowonicach. Po odzyskaniu wody i wigoru ruszyłem jeszcze na Płaskowyż Twardowicki, by zwieńczyć wycieczkę zdobyciem Równej Góry (Góra Siewierska). Wykorzystałem więc formę powyprawową w miarę kreatywnie.
Mstów, źródło Stoki
Olsztyn
W drodze ze Zrębic na Pabianice
Trzebniów
Łutowiec, skałki
Bobolice
Staw w Siamoszycach
Absurdalna przejrzystość wody
Giebło
Pilica
Sensacja, czyli asfaltowy łącznik do Krzywopłotów
Źródło tamże
Widoczki z eksploracji Golczowic
Działkowe eksploracje w Chechle
Trzebiesławice
Finał na Równej Górze z widokiem na łagiszę i Dorotkę
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/47911777
Dystans108.28 km Czas05:05 Vśrednia21.30 km/h Podjazdy553 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Podlasie Gidelskie
Eksploracje w bardzo przyjemnym, sielankowym mikroregionie, który przezywam Podlasiem Gidelskim. Są tu wioski odległe od cywilizacji, sporo lasów i drewnianych domów, cisza i spokój. Analogia z Podlasiem nasuwa się sama. Takie wioski jak Śliwaków, Stęszów, Zabrodzie, Graby, Michałopol, Ojrzeń, Włynice, Kotfin, Huby Kotfińskie, Chrostowa - wszystkie położone na uboczu, ze znikomym ruchem pojazdów i przyzwoitymi nawierzchniami są rajem dla rowerzysty, szczególnie takiego co prawie miesiąc walczył z natężeniem psychopatyzmu patoli na rumuńskich drogach.
Przy okazji odwiedziłem po raz pierwszy wieś o nazwie Ewina. Położona dokładnie na końcu nigdzie, ale od strony Niesulowa wiedzie tu znakomity asfalcik, który potem przemienia się w gruboziarnisty szuter (przygotowany do zmiany nawierzchni?), będący przyczyną mojego odwrotu. Wieś jednak ma fajny klimat i sprawia wrażenie użytkowanej głównie letniskowo. To wręcz stereotypowe Podlasie...
Niestety nie pamiętam gdzie to. Chyba w pobliżu Garnka?
Śliwaków. Bardzo przyjemne miejsce.
Kość. Marii Magdaleny w Gidlach. Niby ten "najmniej ciekawy" w tej wsi trzech zabytkowych kościołów wysokiej klasy.
Podlasie w Ewinie.
Eksploracje w bardzo przyjemnym, sielankowym mikroregionie, który przezywam Podlasiem Gidelskim. Są tu wioski odległe od cywilizacji, sporo lasów i drewnianych domów, cisza i spokój. Analogia z Podlasiem nasuwa się sama. Takie wioski jak Śliwaków, Stęszów, Zabrodzie, Graby, Michałopol, Ojrzeń, Włynice, Kotfin, Huby Kotfińskie, Chrostowa - wszystkie położone na uboczu, ze znikomym ruchem pojazdów i przyzwoitymi nawierzchniami są rajem dla rowerzysty, szczególnie takiego co prawie miesiąc walczył z natężeniem psychopatyzmu patoli na rumuńskich drogach.
Przy okazji odwiedziłem po raz pierwszy wieś o nazwie Ewina. Położona dokładnie na końcu nigdzie, ale od strony Niesulowa wiedzie tu znakomity asfalcik, który potem przemienia się w gruboziarnisty szuter (przygotowany do zmiany nawierzchni?), będący przyczyną mojego odwrotu. Wieś jednak ma fajny klimat i sprawia wrażenie użytkowanej głównie letniskowo. To wręcz stereotypowe Podlasie...
Niestety nie pamiętam gdzie to. Chyba w pobliżu Garnka?
Śliwaków. Bardzo przyjemne miejsce.
Kość. Marii Magdaleny w Gidlach. Niby ten "najmniej ciekawy" w tej wsi trzech zabytkowych kościołów wysokiej klasy.
Podlasie w Ewinie.
Dystans43.57 km Czas02:03 Vśrednia21.25 km/h Podjazdy389 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Suliszowice i okolice
Po dniu koszenia i porządków na działce wieczorny wypad na Jurę.
Po dniu koszenia i porządków na działce wieczorny wypad na Jurę.
Dystans93.19 km Czas04:03 Vśrednia23.01 km/h VMAX53.21 km/h Podjazdy717 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Do Krasic
Opóźniony wypad do Krasic, po powrocie z Rumunii i awarii elektryka (pana) dzień wcześniej. Trasa tradycyjna. Kondycja niezła ( po trzech tygodniach z bagażem po Rumunii).
Cynków
Ostrów Jurajski
Opóźniony wypad do Krasic, po powrocie z Rumunii i awarii elektryka (pana) dzień wcześniej. Trasa tradycyjna. Kondycja niezła ( po trzech tygodniach z bagażem po Rumunii).
Cynków
Ostrów Jurajski
Dystans61.20 km Czas02:19 Vśrednia26.42 km/h Podjazdy342 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Do Krasic bez happy endu
Gwóźdź wbity w tylną oponę tuż przed Porajem sprawił, że musiałem się wycofać z trasy. Na elektryku taka awaria w kole z silnikiem to nie przelewki. Wróciłem koleją a nazajurz pojechałem na tradycyjnym rowerze, by nie tracić ładnej pogody.
Gwóźdź wbity w tylną oponę tuż przed Porajem sprawił, że musiałem się wycofać z trasy. Na elektryku taka awaria w kole z silnikiem to nie przelewki. Wróciłem koleją a nazajurz pojechałem na tradycyjnym rowerze, by nie tracić ładnej pogody.
Dystans113.08 km Czas06:08 Vśrednia18.44 km/h Podjazdy1782 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Dookoła Pilska
Po powrocie z Rumunii odczuwałem silną potrzebę, by zrealizować wypad na lekko w góry. Wybór padł na rajdzik dookoła Pilska, bo miałem kilka punktów do obejrzenia w Soblówce. A stamtąd można jechać albo dookoła Gór Kysuckich albo właśnie dookoła Pilska. Pogoda była ładna, ciepło.
Na Słowacji, na stokówkach Masywu Pilska, trafiłem na liczne wycinki i utrudnienia, ta najprzyjemniejsza część była więc mocno "ciernista". Na powrocie eksplorowałem sobie jeszcze Korbielów Górny i Sopotnię Wielką. Wystraszyłem się też trochę nowych zasad przewozu roweru w KŚ i zarządziłem odwrót na pociąg zwyczajnie za szybko.
Osada Śliwkówka
tamże
Widoki na Soblówkę z różnych przysiółków
W drodze z Korbielowa Górnego, w tle masyw Pilska
Sopotnia
Okolice Sopotni Wielkiej
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/47812466 + tam i z powrotem na dworzec w Katowicach
Po powrocie z Rumunii odczuwałem silną potrzebę, by zrealizować wypad na lekko w góry. Wybór padł na rajdzik dookoła Pilska, bo miałem kilka punktów do obejrzenia w Soblówce. A stamtąd można jechać albo dookoła Gór Kysuckich albo właśnie dookoła Pilska. Pogoda była ładna, ciepło.
Na Słowacji, na stokówkach Masywu Pilska, trafiłem na liczne wycinki i utrudnienia, ta najprzyjemniejsza część była więc mocno "ciernista". Na powrocie eksplorowałem sobie jeszcze Korbielów Górny i Sopotnię Wielką. Wystraszyłem się też trochę nowych zasad przewozu roweru w KŚ i zarządziłem odwrót na pociąg zwyczajnie za szybko.
Osada Śliwkówka
tamże
Widoki na Soblówkę z różnych przysiółków
W drodze z Korbielowa Górnego, w tle masyw Pilska
Sopotnia
Okolice Sopotni Wielkiej
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/47812466 + tam i z powrotem na dworzec w Katowicach
Dystans147.99 km Czas08:36 Vśrednia17.21 km/h Podjazdy765 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Rumunia 2024, dzień 24: Węgierski lepszy świat
Przejazd przez Węgry w pierwsza stronę zatytułowałem zgodnie z odczuciami jako "węgierski marazm". Perspektywa spędzenia trzech tygodni na rowerze w Rumunii zmienia jednak postrzeganie świata. W dodatku wracałem przez trochę mniej wschodnie Węgry. Skutek był łatwy do przewidzenia: węgierski zachwyt.
Normalni kierowcy, cień od licznych przydrożnych robinii, wspaniałej jakości drogi rowerowe, skwery z kranikami z woda pitną. Zachwycały nawet gumowane (jak w Czechach i na Słowacji) przejazdy kolejowe, sensowne drogowskazy i liczni rowerzyści (choć był weekend). Największą różnica był brak ciągłego jazgotu psów i zagrożenia ze strony kierowców (co rozwiązywały odseparowane od jezdni ddr-y). Mogłem wreszcie, po trzech tygodniach, potraktować jazdę na rowerze jako formę rekreacji a nie walki o przetrwanie. To wspaniałe odczucie, osiągnięcie cywilizacyjne znane tylko Europejczykom i nie warto z niego rezygnować :)
Od miejsca mojego biwaku aż po Vamosujfalu (za Tokajem) bardziej płynę czy żegluję na rowerze, niż jadę. Gdy przed samym Tokajem, w Rakamaz, korzystam z Penny, zadziwia mnie jak dużo zaparkowano przy sklepie rowerów. To kolejny widok w Rumunii nieznany. Przez większość trasy towarzyszy mi zapach pól i winorośli, śpiew jaskółek, klekot bocianów i ćwierkanie wróbli. Są też liczne podmiejskie autobusy. Inny, lepszy świat. Zaskakują mnie uprawy bzu czarnego szczepionego na wysokich pniach.
Ta idylla zaczyna zanikać po przejechaniu 100 km, gdy wjeżdżam w Góry Zemplińskie. Wieś Tolcsva to jeszcze klimat winorośli i chilloutu, ale w miarę gdy droga wspina się wyżej zaczyna mocno kapcanieć. Gdy docieram do zagubionej wśród gór i lasów wioski Haromhuta czuję znów jakbym był w Rumunii... Tzn. nie atakują mnie psy ani kierowcy (te atrakcje na szczęście mam definitywnie za sobą), ale nawierzchnia jest koszmarna. Przełomów jest tu więcej niż archeologicznych śladów po świętej pamięci asfalcie. Asfalt poprawia się dopiero we wsi Regec, ale na końcówce zachwycam się tylko piękną aleją klonów srebrzystych między wsiami Vilmany a Goncruszka.
Dobra karta odwraca się definitywnie gdy odkrywam, że zalałem sobie śpiwór zapasami wody, bo nie dokręciłem dobrze butelek... Potem wybieram fatalne miejsce na potencjalny nocleg i przebijam tamże oponę razem z dętką. W miejscu gdzie w końcu decyduje się na nocleg niemiłosiernie tną komary i... bąki bydlęce. W tych niesprzyjających okolicznościach jem obiadokolację i wymieniam dętkę (okazuje się że jej nie przebiłem, tylko padł wentylek). Pod wieczór, gdy jestem już w namiocie, zaczyna mnie także boleć brzuch.
Przed Nagykallo
Malownicza wioska Tolcsva u stóp Gór Zemplińskich
Zamek Regec
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/49324201
Przejazd przez Węgry w pierwsza stronę zatytułowałem zgodnie z odczuciami jako "węgierski marazm". Perspektywa spędzenia trzech tygodni na rowerze w Rumunii zmienia jednak postrzeganie świata. W dodatku wracałem przez trochę mniej wschodnie Węgry. Skutek był łatwy do przewidzenia: węgierski zachwyt.
Normalni kierowcy, cień od licznych przydrożnych robinii, wspaniałej jakości drogi rowerowe, skwery z kranikami z woda pitną. Zachwycały nawet gumowane (jak w Czechach i na Słowacji) przejazdy kolejowe, sensowne drogowskazy i liczni rowerzyści (choć był weekend). Największą różnica był brak ciągłego jazgotu psów i zagrożenia ze strony kierowców (co rozwiązywały odseparowane od jezdni ddr-y). Mogłem wreszcie, po trzech tygodniach, potraktować jazdę na rowerze jako formę rekreacji a nie walki o przetrwanie. To wspaniałe odczucie, osiągnięcie cywilizacyjne znane tylko Europejczykom i nie warto z niego rezygnować :)
Od miejsca mojego biwaku aż po Vamosujfalu (za Tokajem) bardziej płynę czy żegluję na rowerze, niż jadę. Gdy przed samym Tokajem, w Rakamaz, korzystam z Penny, zadziwia mnie jak dużo zaparkowano przy sklepie rowerów. To kolejny widok w Rumunii nieznany. Przez większość trasy towarzyszy mi zapach pól i winorośli, śpiew jaskółek, klekot bocianów i ćwierkanie wróbli. Są też liczne podmiejskie autobusy. Inny, lepszy świat. Zaskakują mnie uprawy bzu czarnego szczepionego na wysokich pniach.
Ta idylla zaczyna zanikać po przejechaniu 100 km, gdy wjeżdżam w Góry Zemplińskie. Wieś Tolcsva to jeszcze klimat winorośli i chilloutu, ale w miarę gdy droga wspina się wyżej zaczyna mocno kapcanieć. Gdy docieram do zagubionej wśród gór i lasów wioski Haromhuta czuję znów jakbym był w Rumunii... Tzn. nie atakują mnie psy ani kierowcy (te atrakcje na szczęście mam definitywnie za sobą), ale nawierzchnia jest koszmarna. Przełomów jest tu więcej niż archeologicznych śladów po świętej pamięci asfalcie. Asfalt poprawia się dopiero we wsi Regec, ale na końcówce zachwycam się tylko piękną aleją klonów srebrzystych między wsiami Vilmany a Goncruszka.
Dobra karta odwraca się definitywnie gdy odkrywam, że zalałem sobie śpiwór zapasami wody, bo nie dokręciłem dobrze butelek... Potem wybieram fatalne miejsce na potencjalny nocleg i przebijam tamże oponę razem z dętką. W miejscu gdzie w końcu decyduje się na nocleg niemiłosiernie tną komary i... bąki bydlęce. W tych niesprzyjających okolicznościach jem obiadokolację i wymieniam dętkę (okazuje się że jej nie przebiłem, tylko padł wentylek). Pod wieczór, gdy jestem już w namiocie, zaczyna mnie także boleć brzuch.
Przed Nagykallo
Malownicza wioska Tolcsva u stóp Gór Zemplińskich
Zamek Regec
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/49324201
Dystans150.24 km Czas08:01 Vśrednia18.74 km/h Podjazdy720 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Rumunia 2024, dzień 23: Pożegnanie z Rumunią
Oto nadszedł ostatni dzień na rumuńskiej ziemi. Odczuwam z tego powodu wielki entuzjazm, pcha mnie do przodu perspektywa powrotu na łono Europy. Statystyka ostatniego dnia jest następująca: 5 rozjechanych psów na asfalcie, 3 koty i 2 zające. Zanim jeszcze pożegnam karlejące góry zostanę zaatakowany we wsi Sag przez wielkie pasterskie psisko, które będzie za mną biec przez 2 kilometry... Wiatr będzie dął z zachodu, będę oczywiście zmierzał centralnie na zachód. Od kiedy w Nusfalau dotrę do istotniejszej drogi, towarzyszyć mi będzie aż po Marghitę permanentny remont.
W Marghicie krajobraz się definitywnie wypłaszczy a ludność zmadziaryzuje. W tamtejszym Lidlu rozbrzmiewać będzie już tylko węgierski. Stamtąd wybiorę dalszą jazdę drogą 19B, prosto na przejście graniczne Sacueni-Letavertes. Panuje to sielskość i bezruch. Węgrów porusza nieco moje drugie imię, które powtarzają sobie w wersji węgierskiej. Ja zaś z wielką radością powracam do naszej strefy czasowej (zyskuję godzinę) i cywilizacyjnej strefy drogowej. W pierwszą stronę miałem wątpliwości, wracając z Rumunii nie mam żadnych - Węgry to Europa pełną gębą.
Nawierzchnie są bułowate, co najwyżej akceptowalne, ale kierowcy jeżdżą normalnie. Przed miasteczkiem Vamospercs mija mnie autobus z napisem "Hajra magyarok!" na wyświetlaczu. Myślę dokładnie tak samo. Przed Nyiradony, korzystając z tutejszych rozległych lasów, rozbijam namiot. Przy okazji napotykam stadko danieli z ładnymi porożami.
Okolice Fizes
Okolice Boghis
Wydobycie rumuńskiej ropy
Już w lasach robiniowych na Nizinie Węgierskiej
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/49324104
Oto nadszedł ostatni dzień na rumuńskiej ziemi. Odczuwam z tego powodu wielki entuzjazm, pcha mnie do przodu perspektywa powrotu na łono Europy. Statystyka ostatniego dnia jest następująca: 5 rozjechanych psów na asfalcie, 3 koty i 2 zające. Zanim jeszcze pożegnam karlejące góry zostanę zaatakowany we wsi Sag przez wielkie pasterskie psisko, które będzie za mną biec przez 2 kilometry... Wiatr będzie dął z zachodu, będę oczywiście zmierzał centralnie na zachód. Od kiedy w Nusfalau dotrę do istotniejszej drogi, towarzyszyć mi będzie aż po Marghitę permanentny remont.
W Marghicie krajobraz się definitywnie wypłaszczy a ludność zmadziaryzuje. W tamtejszym Lidlu rozbrzmiewać będzie już tylko węgierski. Stamtąd wybiorę dalszą jazdę drogą 19B, prosto na przejście graniczne Sacueni-Letavertes. Panuje to sielskość i bezruch. Węgrów porusza nieco moje drugie imię, które powtarzają sobie w wersji węgierskiej. Ja zaś z wielką radością powracam do naszej strefy czasowej (zyskuję godzinę) i cywilizacyjnej strefy drogowej. W pierwszą stronę miałem wątpliwości, wracając z Rumunii nie mam żadnych - Węgry to Europa pełną gębą.
Nawierzchnie są bułowate, co najwyżej akceptowalne, ale kierowcy jeżdżą normalnie. Przed miasteczkiem Vamospercs mija mnie autobus z napisem "Hajra magyarok!" na wyświetlaczu. Myślę dokładnie tak samo. Przed Nyiradony, korzystając z tutejszych rozległych lasów, rozbijam namiot. Przy okazji napotykam stadko danieli z ładnymi porożami.
Okolice Fizes
Okolice Boghis
Wydobycie rumuńskiej ropy
Już w lasach robiniowych na Nizinie Węgierskiej
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/49324104
