Wpisy archiwalne w kategorii
>100 km
| Dystans całkowity: | 86584.12 km (w terenie 19.90 km; 0.02%) |
| Czas w ruchu: | 4020:13 |
| Średnia prędkość: | 19.14 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 78.22 km/h |
| Suma podjazdów: | 562470 m |
| Liczba aktywności: | 645 |
| Średnio na aktywność: | 134.24 km i 7h 04m |
| Więcej statystyk | |
Dystans138.16 km Czas07:38 Vśrednia18.10 km/h VMAX44.04 km/h Podjazdy1452 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Tour de Altes Reich, dzień 15: Panorama Rothenburga
Dzień zaczynam w Wirtembergii. Niestety jest chmurno i wilgotno. Po raz pierwszy panuje ta schyłkowa, wakacyjna atmosfera. Trasy rowerowe są dalej znakomicie oznakowane i poprowadzone. To zmieni się drastycznie gdy wjadę do Bawarii - chyba najbardziej nierowerowego niemieckiego landu. Na razie jednak sycę się głębokimi dolinkami i malowniczymi górkami. Powracam też w uroczym Langenburgu nad rzekę Jagst i zmierzam przez matecznik książąt Hohenlohe (mających liczne pałace np. na Śląsku) do Kirchbergu, w którym mój dziadek spędził większość roku 1945. Tutejsza stodoła uratowała mu życie i miałem okazję ją odnaleźć - dalej stoi, choć gospodarstwo jest opuszczone. Sam Kirchberg jest pięknie położony. Ja jednak opuszczam gościnną dolinę rzeki Jagst i kieruję się na północ. Wraz z przekroczeniem granicy Bawarii krajobraz się wypłaszcza i robi się nieco nudno. Od razu też pogarsza się infrastruktura rowerowa i oznaczenie tras...
Wrażenia z Bawarii ratuje cudowny Rothenburg ob der Tauber. Ma tylko jedną wadę: sporo turystów. Choć na bocznych uliczkach jest luźniej. No i jest to jedno z tych miejsc, które warto obejrzeć, niezależnie od popularności. Za Rothenburgiem poziom emocji spada do minimum i dominują bawarskie "kartofliska". Jedynie tuż przed noclegiem wjeżdżam w górki Steigerwald i krajobraz znów nabiera kolorytu, ale nadchodzi czas na nocleg.
Pobudka w dolinie rzeki Kocher
Wiadukt Kochertalbrücke na A6. 178 m wysokości i ładne wkomponowanie w krajobraz. Przejechałem pod nim 2 razy.
Wioska Bachlingen w dolinie rzeki Jagst
Znakomite oznaczenia, przy większych nachyleniach podane dane procentowe... To tylko jeden z drogowskazów
Zamek Leofels
Kirchberg
Panorama Rothenburga
Brama wjazdowa
Na głównej ulicy sporo turystów
Ale na bocznych uliczkach spokój :)
Rynek
Jedna z obleganych ulic
Spokój Steigerwaldu
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41985729
Dzień zaczynam w Wirtembergii. Niestety jest chmurno i wilgotno. Po raz pierwszy panuje ta schyłkowa, wakacyjna atmosfera. Trasy rowerowe są dalej znakomicie oznakowane i poprowadzone. To zmieni się drastycznie gdy wjadę do Bawarii - chyba najbardziej nierowerowego niemieckiego landu. Na razie jednak sycę się głębokimi dolinkami i malowniczymi górkami. Powracam też w uroczym Langenburgu nad rzekę Jagst i zmierzam przez matecznik książąt Hohenlohe (mających liczne pałace np. na Śląsku) do Kirchbergu, w którym mój dziadek spędził większość roku 1945. Tutejsza stodoła uratowała mu życie i miałem okazję ją odnaleźć - dalej stoi, choć gospodarstwo jest opuszczone. Sam Kirchberg jest pięknie położony. Ja jednak opuszczam gościnną dolinę rzeki Jagst i kieruję się na północ. Wraz z przekroczeniem granicy Bawarii krajobraz się wypłaszcza i robi się nieco nudno. Od razu też pogarsza się infrastruktura rowerowa i oznaczenie tras...
Wrażenia z Bawarii ratuje cudowny Rothenburg ob der Tauber. Ma tylko jedną wadę: sporo turystów. Choć na bocznych uliczkach jest luźniej. No i jest to jedno z tych miejsc, które warto obejrzeć, niezależnie od popularności. Za Rothenburgiem poziom emocji spada do minimum i dominują bawarskie "kartofliska". Jedynie tuż przed noclegiem wjeżdżam w górki Steigerwald i krajobraz znów nabiera kolorytu, ale nadchodzi czas na nocleg.
Pobudka w dolinie rzeki Kocher
Wiadukt Kochertalbrücke na A6. 178 m wysokości i ładne wkomponowanie w krajobraz. Przejechałem pod nim 2 razy.
Wioska Bachlingen w dolinie rzeki Jagst
Znakomite oznaczenia, przy większych nachyleniach podane dane procentowe... To tylko jeden z drogowskazów
Zamek Leofels
Kirchberg
Panorama Rothenburga
Brama wjazdowa
Na głównej ulicy sporo turystów
Ale na bocznych uliczkach spokój :)
Rynek
Jedna z obleganych ulic
Spokój Steigerwaldu
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41985729
Dystans165.57 km Czas09:10 Vśrednia18.06 km/h VMAX45.55 km/h Podjazdy1438 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Tour de Altes Reich, dzień 14: Wirtembergia mlekiem i miodem płynąca
Rano ujmuje mnie Eppingen - pierwsze miasto w historycznej Wirtembergii. To najbogatszy region historyczny Niemiec (nie mylić z landem, bo wtedy wlicza się Badenię, która jest biedniejsza), takie przedłużenie Szwajcarii. Nawet tu rzucają się jednak w oczy dwa elementy wspólne z biednymi rejonami NRD: Umlautungi i miotły, którymi raźno zawsze ktoś wymiata chodnik przed posesją. Bez tych dwóch łączników trudno byłoby uwierzyć, że jesteśmy w tym samym kraju.
Po dłuższej przerwie (bo miasteczka nadreńskie i nadmozelskie przy całym swoim uroku nie prezentowały poziomu spiętrzonej średniowieczności miast hercyńskich czy tych z północnej Hesji) trafiam do miasta które mnie olśniewa. Nazywa się Bad Wimpfen i kiedyś było wolnym miastem Rzeszy, czyli de facto było niepodległe przez kilkaset lat. Za Wipfen wjeżdżam na drogę rowerową wzdłuż rzeki Jagst i oczarowanie Wirtembergią rośnie w oczach. Nad wywierzyskiem z krystaliczną wodą dokonuję ablucji i jem drugie śniadanie. Po rzece odbywa się spływ na... dmuchanych różowych łabądkach...
Mijając kolejnych dzwonkowych terrorystów (Niemcy używają dzwonków niemal cały czas) docieram Kloster Schöntal i po aburdalnie stromym podjeździe pomykam w kolejną dolinę szczęśliwości - nad rzekę Kocher. Największe wrażenie - poza idyllą krajobrazu i możliwością rozkoszowania się niezmąconym spokojem - robią na mnie dodatkowe atrakcje: darmowy basen, darmowe jabłka w miejskim sadzie z tablicą zapraszającą by się częstować...
Na koniec tego rozkosznego dnia mogę jeszcze podziwiać Schwäbisch Hall. Nocleg ma równie wspaniały jak cały dzień - na skoszonej łące, w mozaice miedz i zagajników, kilometr od potężnego wiaduktu niemieckiej autostrady A6.
Eppingen na przegryzkę
Bad Wimpfen na obfite wirtemberskie śniadanie
Obrodziło Wimpfen w szachulce
Jeszcze jedna fotka z Bad Wimpfen
Romańsko-gotycki kościółek rzut kamieniem od drogi rowerowej
Wygodne i pięknie poprowadzone drogi rowerowe w Wirtembergii.
Forchtenberg
Wirtemberski pejzaż stromych, niewielkich gór i długich, widokowych dolin. Sama przyjemność.
Najbardziej przyjazny rowerzystom region historyczny Niemiec w którym miałem okazję pedałować.
Schwäbisch Hall
Schwäbisch Hall
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41985276
Rano ujmuje mnie Eppingen - pierwsze miasto w historycznej Wirtembergii. To najbogatszy region historyczny Niemiec (nie mylić z landem, bo wtedy wlicza się Badenię, która jest biedniejsza), takie przedłużenie Szwajcarii. Nawet tu rzucają się jednak w oczy dwa elementy wspólne z biednymi rejonami NRD: Umlautungi i miotły, którymi raźno zawsze ktoś wymiata chodnik przed posesją. Bez tych dwóch łączników trudno byłoby uwierzyć, że jesteśmy w tym samym kraju.
Po dłuższej przerwie (bo miasteczka nadreńskie i nadmozelskie przy całym swoim uroku nie prezentowały poziomu spiętrzonej średniowieczności miast hercyńskich czy tych z północnej Hesji) trafiam do miasta które mnie olśniewa. Nazywa się Bad Wimpfen i kiedyś było wolnym miastem Rzeszy, czyli de facto było niepodległe przez kilkaset lat. Za Wipfen wjeżdżam na drogę rowerową wzdłuż rzeki Jagst i oczarowanie Wirtembergią rośnie w oczach. Nad wywierzyskiem z krystaliczną wodą dokonuję ablucji i jem drugie śniadanie. Po rzece odbywa się spływ na... dmuchanych różowych łabądkach...
Mijając kolejnych dzwonkowych terrorystów (Niemcy używają dzwonków niemal cały czas) docieram Kloster Schöntal i po aburdalnie stromym podjeździe pomykam w kolejną dolinę szczęśliwości - nad rzekę Kocher. Największe wrażenie - poza idyllą krajobrazu i możliwością rozkoszowania się niezmąconym spokojem - robią na mnie dodatkowe atrakcje: darmowy basen, darmowe jabłka w miejskim sadzie z tablicą zapraszającą by się częstować...
Na koniec tego rozkosznego dnia mogę jeszcze podziwiać Schwäbisch Hall. Nocleg ma równie wspaniały jak cały dzień - na skoszonej łące, w mozaice miedz i zagajników, kilometr od potężnego wiaduktu niemieckiej autostrady A6.
Eppingen na przegryzkę
Bad Wimpfen na obfite wirtemberskie śniadanie
Obrodziło Wimpfen w szachulce
Jeszcze jedna fotka z Bad Wimpfen
Romańsko-gotycki kościółek rzut kamieniem od drogi rowerowej
Wygodne i pięknie poprowadzone drogi rowerowe w Wirtembergii.
Forchtenberg
Wirtemberski pejzaż stromych, niewielkich gór i długich, widokowych dolin. Sama przyjemność.
Najbardziej przyjazny rowerzystom region historyczny Niemiec w którym miałem okazję pedałować.
Schwäbisch Hall
Schwäbisch Hall
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41985276
Dystans104.80 km Czas05:49 Vśrednia18.02 km/h VMAX55.19 km/h Podjazdy1056 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Tour de Altes Reich, dzień 13: Przełom Renu, Moguncja i Badenia
Wstaję bardzo wcześnie, bo czeka mnie trudny odcinek "transportowy", czyli popularny pociąg z Mainz do Karlsruhe. Nie chcę wsiadać do niego w godzinach popołudniowych, by nie natknąć się na tłumy wracających z pracy. Gdy docieram do Bingen - wsiadam w pociąg do Moguncji - pokonałem przełom Renu, a czas ma znaczenie. Nabieram optymizmu, bo skład nie jest przepełniony. Zwiedzam Moguncję i w gęstniejącym tłumie czekam na spóźniony (podstawiany!) pociąg regionalny do Karlsruhe.
Tym razem przejazd regionalexpressem będzie piekłem. Wypełnienie przynajmniej 120%, a daleko do szczytu... Upał, obowiązkowa maseczka na gębie. Ledwo dałem radę wsiąść - rowerzystów jest jeszcze kilku - ale jakiś dziadek swoje pretensje o "zajmowanie miejsca" kieruje akurat do mnie (byłem najbliżej).To pierwszy (i ostatni) niefajny człowiek na całej trasie, choć ogranicza się do zrzędzenia. Drugi dziadek staje w mojej obronie, a sytuację przypadkowo rozbraja jakiś nastolatek w przejściu, komentując następny przystanek tekstem: "przecież tu nikt nie mieszka" (pociąg jedzie objazdem i zmienioną trasą). Na jego złośliwą uwagę odpowiada kobieta obok - że "ona tu mieszka!". Wszyscy wpadają w śmiech, chłopak przeprasza i nawet zrzędliwy dziadek się uspokaja...
Gdy przepycham się do wyjścia w Graben-Neudorf czuję wielką ulgę. Na zewnątrz znów jest zaduch i upał, ale przetrwałem i jestem oto w Badenii. Wioski są bardzo zadbane, miasteczka pedantycznie wysprzątane. Na koniec dnia wielkich atrakcji dostarcza jeszcze klasztor w Maulbronn (UNESCO). Znajduje się już na terenie historycznego księstwa/królestwa Wirtembergii. Zaskakuje liczba zachowanych obiektów, to osobna wieś we wsi, zachowała się niezależna klasztorna wioska z zachowanymi budynkami gospodarczymi: kuźnią, młynem, spichlerzem. Wszystko miałem okazję oglądać o złotej godzinie, niestety minusem tej sytuacji był fakt, że kościół by już zamknięty :(
Wstałem przed kajakarzem, który zdołał znaleźć nocleg na niekamienistym odcinku brzegu.
Widoki po zwinięciu manatek
St.Goar
Miasto, zamek i baszty. Wyraźne oznaki jesieni.
Oberwesel (Loreley było w głębokim porannym cieniu)
"Jesienny" Schönburg
Pfalzgrafenstein - zamek na wyspie pośrodku Renu - tu pobierano cło
"Plaże" Renu i masy wody.
Piękne Bacharach
Moguncja. Katedra przytłacza to co zostało ze starówki
Graben-Neudorf: pedantyczna badeńska czystość
Obergrombach
Szwabski pejzaż
Wioski miewają kapitalne domki, ale to nie pierwszyzna na tej trasie
Maulbronn - słusznie uchodzi za "najlepiej zachowany średniowieczny zespół klasztorny na północ od Alp".
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41985026
Wstaję bardzo wcześnie, bo czeka mnie trudny odcinek "transportowy", czyli popularny pociąg z Mainz do Karlsruhe. Nie chcę wsiadać do niego w godzinach popołudniowych, by nie natknąć się na tłumy wracających z pracy. Gdy docieram do Bingen - wsiadam w pociąg do Moguncji - pokonałem przełom Renu, a czas ma znaczenie. Nabieram optymizmu, bo skład nie jest przepełniony. Zwiedzam Moguncję i w gęstniejącym tłumie czekam na spóźniony (podstawiany!) pociąg regionalny do Karlsruhe.
Tym razem przejazd regionalexpressem będzie piekłem. Wypełnienie przynajmniej 120%, a daleko do szczytu... Upał, obowiązkowa maseczka na gębie. Ledwo dałem radę wsiąść - rowerzystów jest jeszcze kilku - ale jakiś dziadek swoje pretensje o "zajmowanie miejsca" kieruje akurat do mnie (byłem najbliżej).To pierwszy (i ostatni) niefajny człowiek na całej trasie, choć ogranicza się do zrzędzenia. Drugi dziadek staje w mojej obronie, a sytuację przypadkowo rozbraja jakiś nastolatek w przejściu, komentując następny przystanek tekstem: "przecież tu nikt nie mieszka" (pociąg jedzie objazdem i zmienioną trasą). Na jego złośliwą uwagę odpowiada kobieta obok - że "ona tu mieszka!". Wszyscy wpadają w śmiech, chłopak przeprasza i nawet zrzędliwy dziadek się uspokaja...
Gdy przepycham się do wyjścia w Graben-Neudorf czuję wielką ulgę. Na zewnątrz znów jest zaduch i upał, ale przetrwałem i jestem oto w Badenii. Wioski są bardzo zadbane, miasteczka pedantycznie wysprzątane. Na koniec dnia wielkich atrakcji dostarcza jeszcze klasztor w Maulbronn (UNESCO). Znajduje się już na terenie historycznego księstwa/królestwa Wirtembergii. Zaskakuje liczba zachowanych obiektów, to osobna wieś we wsi, zachowała się niezależna klasztorna wioska z zachowanymi budynkami gospodarczymi: kuźnią, młynem, spichlerzem. Wszystko miałem okazję oglądać o złotej godzinie, niestety minusem tej sytuacji był fakt, że kościół by już zamknięty :(
Wstałem przed kajakarzem, który zdołał znaleźć nocleg na niekamienistym odcinku brzegu.
Widoki po zwinięciu manatek
St.Goar
Miasto, zamek i baszty. Wyraźne oznaki jesieni.
Oberwesel (Loreley było w głębokim porannym cieniu)
"Jesienny" Schönburg
Pfalzgrafenstein - zamek na wyspie pośrodku Renu - tu pobierano cło
"Plaże" Renu i masy wody.
Piękne Bacharach
Moguncja. Katedra przytłacza to co zostało ze starówki
Graben-Neudorf: pedantyczna badeńska czystość
Obergrombach
Szwabski pejzaż
Wioski miewają kapitalne domki, ale to nie pierwszyzna na tej trasie
Maulbronn - słusznie uchodzi za "najlepiej zachowany średniowieczny zespół klasztorny na północ od Alp".
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41985026
Dystans146.29 km Czas07:47 Vśrednia18.80 km/h VMAX39.85 km/h Podjazdy398 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Tour de Altes Reich, dzień 12: Wzdłuż Mozeli do Renu
Dzikie gęsi porzuciły Cudowną podróż i masowo odpoczywały nad Mozelą. Zanim to jednak odkryję, po raz pierwszy na tej wyprawie wita mnie deszczowy poranek. Wykorzystuję go na kąpiel pod prysznicem za 0,50 euro. No i jadę dalej wzdłuż Mozeli. Docieram do ładnych miasteczek, do zamków, do sporych połaci usychających od upału lasów. Miejscami jest całkiem jesiennie - wczesny październik w połowie sierpnia. Jak na złość, cały dzień popaduje, momentami mocno leje. Te cedry, araukarie i bananowce od tygodni nie widziały deszczu. W Cochem wsiadam do pociągu - dolina stanie się zbyt cywilizowana - by dotrzeć do Koblencji.
W pociągu zaskoczenie - pasażerowie siedzą po polsku, czyli jak krowy, zajmując miejsca dla rowerów. W Koblencji obserwuję z kolei totalny anarchizm. całe centrum jest królestwem pieszych, ale nawet poza nim piesi robią co chcą i na pasach na zielone światło czeka zdecydowana mniejszość...
A pierwsze rowerowe zetknięcie z wielkim Renem? Rzeka robi większe wrażenie od Mozeli, niesie wyraźnie więcej wody i ma szybszy nurt. Jest też szersza, a dolina upstrzona jest zamkami i pałacami. Na długich odcinkach za Koblencją znikają jednak poważne drogi rowerowe, miejscami jest kompromitująco infra strukturalnie. Tego akurat się nie spodziewałem, tutaj dolina Mozeli wykazała swą wyższość.
Szuwary nad Mozelą i lekkie ślady jesieni
Zamek Lieser
Jesień w pełni
Bernkastel-Kues
Kromki bauera, jogurt bez laktozy i Gouda - czego chcieć więcej?
Rynek
Miejscami ddr mocno się przewęża
Jest chmurno, co chwilę popaduje
Kazarki egipskie były jak niektóre koty - nie przywykły pierwsze ustępować z drogi
Na granicy Imperium Romanum - lewy brzeg Renu był barbarzyński
Woda nie jest zielonawa, nie śmierdzi, nurt dużo szybszy niż w Mozeli
Boppard
Rzeka jest potężna a brzegi strome
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41984634
Dzikie gęsi porzuciły Cudowną podróż i masowo odpoczywały nad Mozelą. Zanim to jednak odkryję, po raz pierwszy na tej wyprawie wita mnie deszczowy poranek. Wykorzystuję go na kąpiel pod prysznicem za 0,50 euro. No i jadę dalej wzdłuż Mozeli. Docieram do ładnych miasteczek, do zamków, do sporych połaci usychających od upału lasów. Miejscami jest całkiem jesiennie - wczesny październik w połowie sierpnia. Jak na złość, cały dzień popaduje, momentami mocno leje. Te cedry, araukarie i bananowce od tygodni nie widziały deszczu. W Cochem wsiadam do pociągu - dolina stanie się zbyt cywilizowana - by dotrzeć do Koblencji.
W pociągu zaskoczenie - pasażerowie siedzą po polsku, czyli jak krowy, zajmując miejsca dla rowerów. W Koblencji obserwuję z kolei totalny anarchizm. całe centrum jest królestwem pieszych, ale nawet poza nim piesi robią co chcą i na pasach na zielone światło czeka zdecydowana mniejszość...
A pierwsze rowerowe zetknięcie z wielkim Renem? Rzeka robi większe wrażenie od Mozeli, niesie wyraźnie więcej wody i ma szybszy nurt. Jest też szersza, a dolina upstrzona jest zamkami i pałacami. Na długich odcinkach za Koblencją znikają jednak poważne drogi rowerowe, miejscami jest kompromitująco infra strukturalnie. Tego akurat się nie spodziewałem, tutaj dolina Mozeli wykazała swą wyższość.
Szuwary nad Mozelą i lekkie ślady jesieni
Zamek Lieser
Jesień w pełni
Bernkastel-Kues
Kromki bauera, jogurt bez laktozy i Gouda - czego chcieć więcej?
Rynek
Miejscami ddr mocno się przewęża
Jest chmurno, co chwilę popaduje
Kazarki egipskie były jak niektóre koty - nie przywykły pierwsze ustępować z drogi
Na granicy Imperium Romanum - lewy brzeg Renu był barbarzyński
Woda nie jest zielonawa, nie śmierdzi, nurt dużo szybszy niż w Mozeli
Boppard
Rzeka jest potężna a brzegi strome
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41984634
Dystans139.74 km Czas08:21 Vśrednia16.74 km/h Podjazdy778 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Tour de Altes Reich, dzień 11: Meandrując razem z Mozelą
Temperatura w cieniu 34 stopnie. Słońce nagrzewa ziemię, napływają chmurki i zaduch robi się nie do zniesienia. W końcu następuje przesilenie i pierwszy raz (11. dnia podróży) spada deszcz. Jest gwałtowny, oczyszcza trochę krajobraz i wzmaga zapach winnic. A te są wszędzie. Odkąd opuszczam Luksemburg, jadę cały czas wzdłuż Mozeli. Zaduch zniechęca do jakichkolwiek prób zobaczenia rzeki z góry, wystarczająco nieprzyjemnie jedzie się doliną. Gdy zatrzymuję się by ugotować pulpę, gorąca strawa wyciska ze mnie siódme poty. Leje mi się z czoła w trakcie jedzenia... Widoki są jednak urocze a brzegi-stoki gór niebywale strome.
Trasa rowerowa biegnie albo asfaltowymi ddr-ami, albo bardzo lokalnymi drogami. Jedzie się w ciszy, rowerzyści rzecz jasna są, jest ich sporo, ale nie ma tłumów. Nastrój tworzą rzymskie kamienie milowe, pionowe niemal winnice i liczne barki, łodzie, promy wycieczkowe na Mozeli o nazwach typu księżniczka vel królowa Mozeli. Policja dzielnie siedzi w krzakach i sprawdza przy pomocy lornetek oznaczenia łodzi/promów/barek/łódek. Ordnung must sein!
Jeszcze w Wielkim Księstwie
Nad rzeką Sauer - na drugim brzegu już Palatynat Reński
Trewir
Porta Nigra - kolejny rzymski "ostaniec", erodujący tu niemal od 2000 lat...
Mozela potrafi być całkiem szeroka, ale woda jest mętna, zielonkawa i nieco śmierdzi...
DDR nad Mozelą
Kamień milowy cesarza Karakalli. Wiodła tu rzymska "autostrada" z Augusta Trevorum (Trewir) do Confluentes (Koblenz).
Winnice dzielą się na dolinne i stokowe, gdzie nachylenia dochodzą do 70%
W miasteczkach i wsiach nadmozelskich roi się od winiarni i możliwości degustacji
Po deszczu
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41984395
Temperatura w cieniu 34 stopnie. Słońce nagrzewa ziemię, napływają chmurki i zaduch robi się nie do zniesienia. W końcu następuje przesilenie i pierwszy raz (11. dnia podróży) spada deszcz. Jest gwałtowny, oczyszcza trochę krajobraz i wzmaga zapach winnic. A te są wszędzie. Odkąd opuszczam Luksemburg, jadę cały czas wzdłuż Mozeli. Zaduch zniechęca do jakichkolwiek prób zobaczenia rzeki z góry, wystarczająco nieprzyjemnie jedzie się doliną. Gdy zatrzymuję się by ugotować pulpę, gorąca strawa wyciska ze mnie siódme poty. Leje mi się z czoła w trakcie jedzenia... Widoki są jednak urocze a brzegi-stoki gór niebywale strome.
Trasa rowerowa biegnie albo asfaltowymi ddr-ami, albo bardzo lokalnymi drogami. Jedzie się w ciszy, rowerzyści rzecz jasna są, jest ich sporo, ale nie ma tłumów. Nastrój tworzą rzymskie kamienie milowe, pionowe niemal winnice i liczne barki, łodzie, promy wycieczkowe na Mozeli o nazwach typu księżniczka vel królowa Mozeli. Policja dzielnie siedzi w krzakach i sprawdza przy pomocy lornetek oznaczenia łodzi/promów/barek/łódek. Ordnung must sein!
Jeszcze w Wielkim Księstwie
Nad rzeką Sauer - na drugim brzegu już Palatynat Reński
Trewir
Porta Nigra - kolejny rzymski "ostaniec", erodujący tu niemal od 2000 lat...
Mozela potrafi być całkiem szeroka, ale woda jest mętna, zielonkawa i nieco śmierdzi...
DDR nad Mozelą
Kamień milowy cesarza Karakalli. Wiodła tu rzymska "autostrada" z Augusta Trevorum (Trewir) do Confluentes (Koblenz).
Winnice dzielą się na dolinne i stokowe, gdzie nachylenia dochodzą do 70%
W miasteczkach i wsiach nadmozelskich roi się od winiarni i możliwości degustacji
Po deszczu
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41984395
Dystans126.37 km Czas07:58 Vśrednia15.86 km/h VMAX63.84 km/h Podjazdy2066 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Tour de Altes Reich, dzień 10: Wielkie Księstwo Luksemburga
Waloński poranek robi mi psikusa - przebiłem oponę i dętkę szukając noclegu (najeżdżając na ukryty w ziemi drut kolczasty). Zaczynam zatem od wymiany dętki i pompowania. Komary mi nie dokuczają - wymarły kilka miesięcy temu. Mijam wyschnięte na wiór pola, wyschnięte lub ledwo zipiące strumienie, na każdym postoju prześladują mnie gangi wyjątkowo agresywnych os. Krowy pasą się wyłącznie pod drzewami. Upał już o 9 jest nieprzyjemny. Przez cały dzień będą mi towarzyszyć suche łożyska potoków, omdlałe liście krzewów (np. tarniny!), dęby usychające na stojąco.
Zaduch i skwar nie przeszkadzają jednak... emerytom. Tym na e-bike'ach. Babcie są zawsze szybsze od dziadków. Jedna - rzecz jasna po niemiecku - tłumaczy się z wyprzedzenia mnie (że ma elektro-moc, he he). Pojawiają się chmary frankofońskich kolarzy. Zadziwia i frustruje stromizna podjazdów. Dopiero tutaj Ardeny pokazują charakterek. Nie brakuje tu zacnych ścianek podjazdowych, znakomitych dróg, tras rowerowych, zamków. Wielkie księstwo licznych i stromych, choć krótkich podjazdów, nieba nieskalanego najmniejszą choćby chmurką. Pejzaż przypomina Dolinki Podkrakowskie, ale bez skał wapiennych. By pokonać 8 km w linii prostej przejechać trzeba jakieś 35 km (i to cały czas góra-dół-góra). Luksemburg jest piękny, ale mógłby być ciut mniej upalny, bo 35 stopni na odsłoniętych stokach daje popalić...
Walońskie klimaty
Clearvaux, Luksemburg
Zaskakujące momentami ardeńskie pejzaże
Po wioskach "czuć piniondz". Wszędzie jest ekstremalnie czysto.
Bourscheid, zamek. Dojazd tu wymagał pokonania tysiąca interwałów w upale.
Wszędzie wlazłem za darmo
Przepięknie położony zamek Brandenbourg. Wypociłem litry potu w upale, by zdążyć na złotą godzinę. Niestety był już zamknięty...
Vianden - największy zamek Wielkiego Księstwa
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41941535
Waloński poranek robi mi psikusa - przebiłem oponę i dętkę szukając noclegu (najeżdżając na ukryty w ziemi drut kolczasty). Zaczynam zatem od wymiany dętki i pompowania. Komary mi nie dokuczają - wymarły kilka miesięcy temu. Mijam wyschnięte na wiór pola, wyschnięte lub ledwo zipiące strumienie, na każdym postoju prześladują mnie gangi wyjątkowo agresywnych os. Krowy pasą się wyłącznie pod drzewami. Upał już o 9 jest nieprzyjemny. Przez cały dzień będą mi towarzyszyć suche łożyska potoków, omdlałe liście krzewów (np. tarniny!), dęby usychające na stojąco.
Zaduch i skwar nie przeszkadzają jednak... emerytom. Tym na e-bike'ach. Babcie są zawsze szybsze od dziadków. Jedna - rzecz jasna po niemiecku - tłumaczy się z wyprzedzenia mnie (że ma elektro-moc, he he). Pojawiają się chmary frankofońskich kolarzy. Zadziwia i frustruje stromizna podjazdów. Dopiero tutaj Ardeny pokazują charakterek. Nie brakuje tu zacnych ścianek podjazdowych, znakomitych dróg, tras rowerowych, zamków. Wielkie księstwo licznych i stromych, choć krótkich podjazdów, nieba nieskalanego najmniejszą choćby chmurką. Pejzaż przypomina Dolinki Podkrakowskie, ale bez skał wapiennych. By pokonać 8 km w linii prostej przejechać trzeba jakieś 35 km (i to cały czas góra-dół-góra). Luksemburg jest piękny, ale mógłby być ciut mniej upalny, bo 35 stopni na odsłoniętych stokach daje popalić...
Walońskie klimaty
Clearvaux, Luksemburg
Zaskakujące momentami ardeńskie pejzaże
Po wioskach "czuć piniondz". Wszędzie jest ekstremalnie czysto.
Bourscheid, zamek. Dojazd tu wymagał pokonania tysiąca interwałów w upale.
Wszędzie wlazłem za darmo
Przepięknie położony zamek Brandenbourg. Wypociłem litry potu w upale, by zdążyć na złotą godzinę. Niestety był już zamknięty...
Vianden - największy zamek Wielkiego Księstwa
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41941535
Dystans148.29 km Czas08:51 Vśrednia16.76 km/h VMAX59.91 km/h Podjazdy1808 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Tour de Altes Reich, dzień 9: Walońskie lasy i pastwiska
Dzień inny niż wszystkie na tej wyprawie. Duże niezamieszkałe przestrzenie, góry i lasy. Oddalałem się coraz bardziej od niemieckości, choć na guten morgen wjechałem z Belgii do Niemiec. To był jednak krajoznawczy obowiązek, do miasto Monschau zasługiwało na to by nadłożyć drogi. Tym bardziej, że droga do niego była rozkoszą, którą zapewniała trasa rowerowa W9, poprowadzona po nieistniejącym torowisku. Gdy wjechałem w końcu z powrotem do Belgii, upał tężał wraz z przewyższeniem. Zmierzałem na najwyższy szczyt Belgii i całych Ardenów - na Bontrange. W Walonii zaskoczyła mnie kiepska infrastruktura rowerowa (z wyjątkiem wspaniałej DDR Malmedy-Trois Points), ale większym problemem był upał, osy i miejscami - słabe asfalty. Krowy kryły się w cieniu, co chwilę mijałem jakąś "Friterie" lub kapitalną kamienną twierdzę - tradycyjne walońskie domy pozbawione są okiennic i mają niewiele okien, ale dzięki temu są oryginalne.
Nie obyło się niestety bez użądlenia dzikiej pszczoły, które to okazało się jednak niezbyt groźne (trzmiel to jednak inny poziom bólu i konsekwencji). Zaliczyłem też kapitalny nocleg w szkółce "choinek". Gdy rozkładałem namiot, z pobliskiej drogi usłyszałem donośne "kurwa", to rodacy wyjechali na trening szosówkami...
Z Roetgen do Monschau
Monschau - miejscami niemieckie
miejscami bardziej francuskie
ale przede wszystkim ardeńskie
Bontrange - najwyższy szczyt, czy tam raczej punkt Belgii
Malmedy
La Roche-en-Ardenne. W sercu Ardenów.
Walońska zagroda
Waloński pejzaż
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41941243
Dzień inny niż wszystkie na tej wyprawie. Duże niezamieszkałe przestrzenie, góry i lasy. Oddalałem się coraz bardziej od niemieckości, choć na guten morgen wjechałem z Belgii do Niemiec. To był jednak krajoznawczy obowiązek, do miasto Monschau zasługiwało na to by nadłożyć drogi. Tym bardziej, że droga do niego była rozkoszą, którą zapewniała trasa rowerowa W9, poprowadzona po nieistniejącym torowisku. Gdy wjechałem w końcu z powrotem do Belgii, upał tężał wraz z przewyższeniem. Zmierzałem na najwyższy szczyt Belgii i całych Ardenów - na Bontrange. W Walonii zaskoczyła mnie kiepska infrastruktura rowerowa (z wyjątkiem wspaniałej DDR Malmedy-Trois Points), ale większym problemem był upał, osy i miejscami - słabe asfalty. Krowy kryły się w cieniu, co chwilę mijałem jakąś "Friterie" lub kapitalną kamienną twierdzę - tradycyjne walońskie domy pozbawione są okiennic i mają niewiele okien, ale dzięki temu są oryginalne.
Nie obyło się niestety bez użądlenia dzikiej pszczoły, które to okazało się jednak niezbyt groźne (trzmiel to jednak inny poziom bólu i konsekwencji). Zaliczyłem też kapitalny nocleg w szkółce "choinek". Gdy rozkładałem namiot, z pobliskiej drogi usłyszałem donośne "kurwa", to rodacy wyjechali na trening szosówkami...
Z Roetgen do Monschau
Monschau - miejscami niemieckie
miejscami bardziej francuskie
ale przede wszystkim ardeńskie
Bontrange - najwyższy szczyt, czy tam raczej punkt Belgii
Malmedy
La Roche-en-Ardenne. W sercu Ardenów.
Walońska zagroda
Waloński pejzaż
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41941243
Dystans121.00 km Czas07:44 Vśrednia15.65 km/h VMAX51.86 km/h Podjazdy1295 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Tour de Altes Reich, dzień 6: Heskie życie
Kolejny dzień pełen wrażeń i pękający w szwach od atrakcji. Obudziłem się w chwytającej za serce scenerii heskiej prowincji. Po wsiach biją dzwony, na niebie znów śladu chmurki, przystąpiłem wiec z entuzjazmem do eksploracji zakamarków heskości. Wymienię tylko te miasta-cuda: Spangenberg, Melsungen, Homberg i Fritzlar. Konia z rzędem temu, kto je uszereguje pod kątem atrakcyjności...
Wąskie uliczki będą skutecznie nieraz chronić przed gorejącym jaskrem, wysysającym ze mnie soki na otwartych przestrzeniach. Będę wiec wypatrywać kolejnych miast jak wybawienia przed słoneczną monokulturą. Gdy słońce wreszcie osłabnie, w najmniej atrakcyjnym mieście dnia - Wolfhagen - usłyszę brzdęk kolejnej szprychy. Znów poszła od strony kasety. To zresztą bez znaczenia, bo koło wymagać będzie sensownego wycentrowania. Krótki okres dobrej passy dobiegł końca. Co gorsza, po raz pierwszy na trasie mam problem ze znalezieniem noclegu, bo w lesie roi się od ambon. Hesja przywitała wiec mnie serdecznie, ale żegna dość ozięble.
Stadthosbach ukryte wśród górek z charakterem
Cudowny Spangenberg
i pięknie położony
Melsungen
Boczne uliczki w heskim Melsungen
Pejzaż typowy dla Hesji-Kassel
Homberg/Efze
Rynek jak z klocków lego. Niesamowity Homberg. Kto wiedział o jego istnieniu niech pierwszy rzuci gotycko ciosaną belką
Fritzlar - miasto biskupie
Fritzlar - rynek. W tym miejscu się poddałem. Zabudowa starówek tych miast prezentuje taki poziom, że nie sposób rozstrzygnąć o pierwszeństwie.
Jeszcze Fritzlar...
Naumburg - ostatnie z urokliwych heskich miast.
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41882535
Kolejny dzień pełen wrażeń i pękający w szwach od atrakcji. Obudziłem się w chwytającej za serce scenerii heskiej prowincji. Po wsiach biją dzwony, na niebie znów śladu chmurki, przystąpiłem wiec z entuzjazmem do eksploracji zakamarków heskości. Wymienię tylko te miasta-cuda: Spangenberg, Melsungen, Homberg i Fritzlar. Konia z rzędem temu, kto je uszereguje pod kątem atrakcyjności...
Wąskie uliczki będą skutecznie nieraz chronić przed gorejącym jaskrem, wysysającym ze mnie soki na otwartych przestrzeniach. Będę wiec wypatrywać kolejnych miast jak wybawienia przed słoneczną monokulturą. Gdy słońce wreszcie osłabnie, w najmniej atrakcyjnym mieście dnia - Wolfhagen - usłyszę brzdęk kolejnej szprychy. Znów poszła od strony kasety. To zresztą bez znaczenia, bo koło wymagać będzie sensownego wycentrowania. Krótki okres dobrej passy dobiegł końca. Co gorsza, po raz pierwszy na trasie mam problem ze znalezieniem noclegu, bo w lesie roi się od ambon. Hesja przywitała wiec mnie serdecznie, ale żegna dość ozięble.
Stadthosbach ukryte wśród górek z charakterem
Cudowny Spangenberg
i pięknie położony
Melsungen
Boczne uliczki w heskim Melsungen
Pejzaż typowy dla Hesji-Kassel
Homberg/Efze
Rynek jak z klocków lego. Niesamowity Homberg. Kto wiedział o jego istnieniu niech pierwszy rzuci gotycko ciosaną belką
Fritzlar - miasto biskupie
Fritzlar - rynek. W tym miejscu się poddałem. Zabudowa starówek tych miast prezentuje taki poziom, że nie sposób rozstrzygnąć o pierwszeństwie.
Jeszcze Fritzlar...
Naumburg - ostatnie z urokliwych heskich miast.
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41882535
Dystans138.99 km Czas07:54 Vśrednia17.59 km/h VMAX57.84 km/h Podjazdy1464 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Tour de Altes Reich, dzień 5: Łaskawość jeźdźca bez głowy
Pierwszą wielką atrakcją dnia jest położone w Dolnej Saksonii hanzeatyckie miasto Duderstadt. Jak z niego wyjeżdżam w głowie mam mętlik. Już nie wiem, co było ładniejsze: Quedlinburg, Wernigerode czy Duderstadt. Kamieniczki pełne są fantazyjnych gotyckich i renesansowych zdobień. Spora część ma daty: dominuje XVI wiek. Na wielu są sentencje z Biblii. Wiele z nich ma oryginalne portale. To wręcz absurdalne bogactwo, starczyłoby tego, by obdzielić wszystkie polskie "zabytkowe" miasteczka...
Wzmaga się ciepłota, przez cały dzień ani jednej chmurki na niebie a czeka mnie jazda przez tzw. krajobraz rolniczy. Droga do kolejnej perełki - Mühlhausen/Thüringen - wiedzie przez pasma wzgórz i co gorsza, choć jest to lokalna droga, została zmodernizowana i co jakiś czas pomykają nią tiry. Starówka tym razem jest głównie kamienna, ale znów zachwyca. Są tu też mury obronne. Każde z miast warte było wielogodzinnych spacerów, a po 5. odhaczonym mieście z listy miast-skansenów średniowiecza ruszam do kolejnego. Do niesamowitego Eschwege/Hessen. Po drodze potykam się o kolejne miasto o kapitalnej zabudowie, czyli Wanfried. Docieram do Hesji. Trafiam do raju - drogi dla rowerów są nie tylko świetnie oznaczone, mają też świetne nawierzchnie i sensowny przebieg. Co istotne, zachwycające robią się też wioski a wraz z nimi pięknieje krajobraz, który miejscami przypomina heski Beskid Niski lub najurokliwsze zakątki Gór Świętokrzyskich.
Pomyśleć, że trafiłem tu w znacznej mierze przez remont linii kolejowej Kassel-Warburg... Jadę przecież wariantem awaryjnym pierwotnej trasy. Całkowitym przypadkiem - na dzień przed wyjazdem - odkryłem te wszystkie olśniewające heskie miasta, bo to dopiero początek. Ciąg dalszy nastąpi. Pierwsze chwile w Hesji sprawiły, że przypomniałem sobie o heskiej legendzie jeźdźca bez głowy. Ja byłem jeźdźcem bez szprychy, bo niby rozglądałem się po drodze za serwisami, ale bajeczne starówki skuteczniej przykuwały moją uwagę.
Portal w typie ośli grzbiet - gotyk pełną gębą a data głosi rok zaledwie 1620... Niemiecki konserwatyzm architektoniczny pełną gębą.
Jedna z XVI-wiecznych uliczek. U nas 400 lat później miasta gubernialne miały nieraz niższą zabudowę...
Wracam do Turyngii i do NRD
Pejzaż jest tu czeski
Mühlhausen/Thüringen
Przeciskając się z rowerem przez kolejne miasta z czasów Świętego Cesarstwa
Ratusz w heskim miasteczku Wanfried nie odstaje od konkurencji
Jak łatwo rozsmakować się w północnej, wzgórzystej Hesji, zwanej Hesją-Kassel
Rynek w heskim Eschwege wymiata
A uliczki żywcem przeniesione z minionych wieków stanowią tutejszy standard
Hesja-Kassel to także ładne pofałdowane pejzaże. Pełen uroku krajobraz gór niskich.
Wieś Bischhausen w Hesji-Kassel. Kilka kilometrów za nią rozbiłem namiot.
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41882253
Pierwszą wielką atrakcją dnia jest położone w Dolnej Saksonii hanzeatyckie miasto Duderstadt. Jak z niego wyjeżdżam w głowie mam mętlik. Już nie wiem, co było ładniejsze: Quedlinburg, Wernigerode czy Duderstadt. Kamieniczki pełne są fantazyjnych gotyckich i renesansowych zdobień. Spora część ma daty: dominuje XVI wiek. Na wielu są sentencje z Biblii. Wiele z nich ma oryginalne portale. To wręcz absurdalne bogactwo, starczyłoby tego, by obdzielić wszystkie polskie "zabytkowe" miasteczka...
Wzmaga się ciepłota, przez cały dzień ani jednej chmurki na niebie a czeka mnie jazda przez tzw. krajobraz rolniczy. Droga do kolejnej perełki - Mühlhausen/Thüringen - wiedzie przez pasma wzgórz i co gorsza, choć jest to lokalna droga, została zmodernizowana i co jakiś czas pomykają nią tiry. Starówka tym razem jest głównie kamienna, ale znów zachwyca. Są tu też mury obronne. Każde z miast warte było wielogodzinnych spacerów, a po 5. odhaczonym mieście z listy miast-skansenów średniowiecza ruszam do kolejnego. Do niesamowitego Eschwege/Hessen. Po drodze potykam się o kolejne miasto o kapitalnej zabudowie, czyli Wanfried. Docieram do Hesji. Trafiam do raju - drogi dla rowerów są nie tylko świetnie oznaczone, mają też świetne nawierzchnie i sensowny przebieg. Co istotne, zachwycające robią się też wioski a wraz z nimi pięknieje krajobraz, który miejscami przypomina heski Beskid Niski lub najurokliwsze zakątki Gór Świętokrzyskich.
Pomyśleć, że trafiłem tu w znacznej mierze przez remont linii kolejowej Kassel-Warburg... Jadę przecież wariantem awaryjnym pierwotnej trasy. Całkowitym przypadkiem - na dzień przed wyjazdem - odkryłem te wszystkie olśniewające heskie miasta, bo to dopiero początek. Ciąg dalszy nastąpi. Pierwsze chwile w Hesji sprawiły, że przypomniałem sobie o heskiej legendzie jeźdźca bez głowy. Ja byłem jeźdźcem bez szprychy, bo niby rozglądałem się po drodze za serwisami, ale bajeczne starówki skuteczniej przykuwały moją uwagę.
Portal w typie ośli grzbiet - gotyk pełną gębą a data głosi rok zaledwie 1620... Niemiecki konserwatyzm architektoniczny pełną gębą.
Jedna z XVI-wiecznych uliczek. U nas 400 lat później miasta gubernialne miały nieraz niższą zabudowę...
Wracam do Turyngii i do NRD
Pejzaż jest tu czeski
Mühlhausen/Thüringen
Przeciskając się z rowerem przez kolejne miasta z czasów Świętego Cesarstwa
Ratusz w heskim miasteczku Wanfried nie odstaje od konkurencji
Jak łatwo rozsmakować się w północnej, wzgórzystej Hesji, zwanej Hesją-Kassel
Rynek w heskim Eschwege wymiata
A uliczki żywcem przeniesione z minionych wieków stanowią tutejszy standard
Hesja-Kassel to także ładne pofałdowane pejzaże. Pełen uroku krajobraz gór niskich.
Wieś Bischhausen w Hesji-Kassel. Kilka kilometrów za nią rozbiłem namiot.
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41882253
Dystans135.10 km Czas08:28 Vśrednia15.96 km/h VMAX61.65 km/h Podjazdy1825 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Tour de Altes Reich, dzień 4: Klątwa widma Brockenu
Dzień zaczynam od podziwiania Quedlinburga (Saksonia-Anhalt) - największego zespołu zabytkowego na terytorium nieboszczki NRD. Wraz z szachulcowymi kamienicami piętrzą się tu wieki, bo kamieniczki pochodzą głównie z XIV i XV wieku, ale przekształcano je w XVII, XVIII i XIX wieku. Miasto ma swój klimat, choć wiele szachulców jest jeszcze nieodnowionych, wiele zostało bezpowrotnie straconych, bo w NRD o nie nie dbano, ba, był plan wyburzania starówki...
Kolejną perłą jest miasto Wernigerode, tutaj dominuje kostium XVIII-wieczny. Szachulce są bardziej ażurowe, mają większe okna, ale mniej uroku. Miasto jako całość prezentuje się jednak niesamowicie. Z tego miejsca zaczynam właściwe harcowanie w Harzu. Te góry są legendą. Mają swoje miejsce w geografii, historii i biologii... To ostatnie najbardziej rzuca się w oczy: połacie martwych lasów świerkowych robią niezwykle silne, przygnębiające wrażenie. Te góry umarły. Mimo, że trwają niemieckie wakacje, tłumów tu nie ma. Podjazd na sam szczyt jest przyjemny, ale nawet u podnóża brak źródeł i ujęć wody - wszystko wyschnięte. Ratuję się pobierając wodę z kempingu.
Najgorszy jest jednak odgłos brzęknięcia, który towarzyszy mi na podjeździe. Jechałem wtedy na lekko. Koło było ponownie centrowane w Polsce, ręce opadają. Chciałem odczarować klątwę widma Brockenu na samym Brockenie - nie wyszło. Znów poszła szprycha przy kasecie, na nic mi zapasowe szprychy. Cóż, plan się na razie nie zmienia. Jadę przez Braunlage w kierunku Duderstadt i znajduje świetną miejscówkę dokładnie na dawnym pasie ziemi niczyjej, czyli na dawnej granicy NRD-RFN.
Ciekawa i oryginalna zabudowa Quedlinburga
Quedlinburg
Wernigerode
Stężenie szachulców niebywałe, ale różnorodność form i kształtów stosunkowo niewielka
W górach Harz
Harcowanie drogą na Brocken. Świetna nawierzchnia, turystów mało, bo większość wjechała ciuchcią
Dbałość o trudną historię
Najprawdziwsza wieża strażnicza produkcji enerdowskiej.
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41882075
Dzień zaczynam od podziwiania Quedlinburga (Saksonia-Anhalt) - największego zespołu zabytkowego na terytorium nieboszczki NRD. Wraz z szachulcowymi kamienicami piętrzą się tu wieki, bo kamieniczki pochodzą głównie z XIV i XV wieku, ale przekształcano je w XVII, XVIII i XIX wieku. Miasto ma swój klimat, choć wiele szachulców jest jeszcze nieodnowionych, wiele zostało bezpowrotnie straconych, bo w NRD o nie nie dbano, ba, był plan wyburzania starówki...
Kolejną perłą jest miasto Wernigerode, tutaj dominuje kostium XVIII-wieczny. Szachulce są bardziej ażurowe, mają większe okna, ale mniej uroku. Miasto jako całość prezentuje się jednak niesamowicie. Z tego miejsca zaczynam właściwe harcowanie w Harzu. Te góry są legendą. Mają swoje miejsce w geografii, historii i biologii... To ostatnie najbardziej rzuca się w oczy: połacie martwych lasów świerkowych robią niezwykle silne, przygnębiające wrażenie. Te góry umarły. Mimo, że trwają niemieckie wakacje, tłumów tu nie ma. Podjazd na sam szczyt jest przyjemny, ale nawet u podnóża brak źródeł i ujęć wody - wszystko wyschnięte. Ratuję się pobierając wodę z kempingu.
Najgorszy jest jednak odgłos brzęknięcia, który towarzyszy mi na podjeździe. Jechałem wtedy na lekko. Koło było ponownie centrowane w Polsce, ręce opadają. Chciałem odczarować klątwę widma Brockenu na samym Brockenie - nie wyszło. Znów poszła szprycha przy kasecie, na nic mi zapasowe szprychy. Cóż, plan się na razie nie zmienia. Jadę przez Braunlage w kierunku Duderstadt i znajduje świetną miejscówkę dokładnie na dawnym pasie ziemi niczyjej, czyli na dawnej granicy NRD-RFN.
Ciekawa i oryginalna zabudowa Quedlinburga
Quedlinburg
Wernigerode
Stężenie szachulców niebywałe, ale różnorodność form i kształtów stosunkowo niewielka
W górach Harz
Harcowanie drogą na Brocken. Świetna nawierzchnia, turystów mało, bo większość wjechała ciuchcią
Dbałość o trudną historię
Najprawdziwsza wieża strażnicza produkcji enerdowskiej.
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/41882075
