Wpisy archiwalne w miesiącu
Czerwiec, 2025
| Dystans całkowity: | 1662.06 km (w terenie 0.00 km; 0.00%) |
| Czas w ruchu: | 87:31 |
| Średnia prędkość: | 18.99 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 63.47 km/h |
| Suma podjazdów: | 16657 m |
| Liczba aktywności: | 28 |
| Średnio na aktywność: | 59.36 km i 3h 07m |
| Więcej statystyk | |
Dystans203.01 km Czas11:13 Vśrednia18.10 km/h VMAX63.47 km/h Podjazdy2828 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Trzewia Liptowa, czyli Ohniste i inne czeluści Niżnych Tatr (1)
Rajd był zaplanowany jako takie pożegnanie z bronią, czyli chyba ostatnia w życiu dwusetka z cyklotrekiem. Skoro tak, to góra musiała być nietuzinkowa. Miałem ją upatrzoną - to masyw Ohnišťa. Wybitny szczyt w Niżnych Tatrach, zbudowany ze skalnych progów wapiennych i dolomitowych. Pełen urwistych skalistych zboczy i świętego spokoju, bo zewsząd tu daleko. Zaliczacze głównych grani tu nie bywają, nie ma też miłośników schronisk i kolejek. Są jedynie najtwardsi Słowacy, tacy co lubią się zmęczyć i zaglądnąć w miejsca gdzie diabeł mówi dobranoc. W takim towarzystwie nie mogło zabraknąć i mnie.
Wszystko szło jak z płatka do 80 kilometra, potem przypomniałem sobie, że w pociągu zjadłem przeterminowany mini-dżem (rok czasu!). Przypomniał mi to potężny ból w trzewiach. Przez następne 4 godziny będę miał 5 pobytów w krzakach, ale nie to było najgorsze, tylko ten ból uniemożliwiający momentami jazdę. Za głupotę się płaci, i z pewnością głupota boli. Najbardziej bolało jednak to, że warunki były idealne i zdrów mógłbym się jeszcze pokusić o zachód ze szczytu Poludnicy.
Widoki Zachodnich Tatr i Niżnych Tatr robią na tej trasie wrażenie, nawet jeśli widziało się wiele pasm górskich w Europie. Nawet jeśli odcinek do Mikulasza jedzie się któryś tam raz w życiu. Po drodze spotkałem dwóch Polaków jadących dookoła Tatr. Jechali na lekko, ale szybsi ode mnie nie byli, a ja miałem potężne problemy żołądkowe! No i spory bagaż, bo trasę zrobiłem z dwoma wypełnionymi dużymi sakwami. Jak za dawnych lat...
Prawdziwe schody zaczęły się jednak dopiero w masywie Ohnišťa. Oj, było stromo. Bardzo stromo. Atmosfera tego szlaku (łącznie 5 osób spotkanych) i oryginalne widoki były warte każdej kropli potu. Najbardziej niesamowita była roślinność. Tak wielu potężnych, starych jodeł i świerków dawno nie widziałem. Potem wykonałem odwrót w stronę doliny Ilnowskiej. Były tam liczne źródła, przy jednym spłoszyłem wysiadującego jaja strzyżyka... Były też schrony i magazyny partyzanckie z II wojny. No i niezmącony spokój. Gdy skończyły się moje problemy żołądkowe, szło znowu jak z płatka. Na koniec dnia, polując na ujęcia zachodu słońca zapędziłem się przypadkowo w znakomite miejsce noclegowe. Rozbiłem się tam na noc, wzgardzenie takim darem byłoby niedorzecznością, choć upatrzone pierwotnie miejsce noclegowe było za kilka kilometrów.
Widok na najwyższą część Niżnych Tatr, na masyw Dumbiera.
Pod Orawską Półgórą
Orawskie morze i Namestovo.
Stefanów nad Orawą
Podbiel
W drodze na przełęcz pod Holicą
Prawie na przełęczy
Widoki na Tatry Zachodnie
i na Wielkiego Chocza
i na Liptowskie Morze
Ładniutko
Deweloperka po słowacku
Litowski Mikulasz
Liptowski Jan
Ostatnie chwile jazdy...
Piekno urwisk Ohnišťa
Jakże tam było pięknie!
Schodziłem nielegalnie :)
W stronę wsi Ilanovo
Dolina Ilanovska była pełna magii
i schronów partyzantów. Znakomicie wkomponowanych w krajobraz, przylepionych do zboczy.
Szukając widoków na Chocza i zachód, trafiłem do raju.
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/51376574
Rajd był zaplanowany jako takie pożegnanie z bronią, czyli chyba ostatnia w życiu dwusetka z cyklotrekiem. Skoro tak, to góra musiała być nietuzinkowa. Miałem ją upatrzoną - to masyw Ohnišťa. Wybitny szczyt w Niżnych Tatrach, zbudowany ze skalnych progów wapiennych i dolomitowych. Pełen urwistych skalistych zboczy i świętego spokoju, bo zewsząd tu daleko. Zaliczacze głównych grani tu nie bywają, nie ma też miłośników schronisk i kolejek. Są jedynie najtwardsi Słowacy, tacy co lubią się zmęczyć i zaglądnąć w miejsca gdzie diabeł mówi dobranoc. W takim towarzystwie nie mogło zabraknąć i mnie.
Wszystko szło jak z płatka do 80 kilometra, potem przypomniałem sobie, że w pociągu zjadłem przeterminowany mini-dżem (rok czasu!). Przypomniał mi to potężny ból w trzewiach. Przez następne 4 godziny będę miał 5 pobytów w krzakach, ale nie to było najgorsze, tylko ten ból uniemożliwiający momentami jazdę. Za głupotę się płaci, i z pewnością głupota boli. Najbardziej bolało jednak to, że warunki były idealne i zdrów mógłbym się jeszcze pokusić o zachód ze szczytu Poludnicy.
Widoki Zachodnich Tatr i Niżnych Tatr robią na tej trasie wrażenie, nawet jeśli widziało się wiele pasm górskich w Europie. Nawet jeśli odcinek do Mikulasza jedzie się któryś tam raz w życiu. Po drodze spotkałem dwóch Polaków jadących dookoła Tatr. Jechali na lekko, ale szybsi ode mnie nie byli, a ja miałem potężne problemy żołądkowe! No i spory bagaż, bo trasę zrobiłem z dwoma wypełnionymi dużymi sakwami. Jak za dawnych lat...
Prawdziwe schody zaczęły się jednak dopiero w masywie Ohnišťa. Oj, było stromo. Bardzo stromo. Atmosfera tego szlaku (łącznie 5 osób spotkanych) i oryginalne widoki były warte każdej kropli potu. Najbardziej niesamowita była roślinność. Tak wielu potężnych, starych jodeł i świerków dawno nie widziałem. Potem wykonałem odwrót w stronę doliny Ilnowskiej. Były tam liczne źródła, przy jednym spłoszyłem wysiadującego jaja strzyżyka... Były też schrony i magazyny partyzanckie z II wojny. No i niezmącony spokój. Gdy skończyły się moje problemy żołądkowe, szło znowu jak z płatka. Na koniec dnia, polując na ujęcia zachodu słońca zapędziłem się przypadkowo w znakomite miejsce noclegowe. Rozbiłem się tam na noc, wzgardzenie takim darem byłoby niedorzecznością, choć upatrzone pierwotnie miejsce noclegowe było za kilka kilometrów.
Widok na najwyższą część Niżnych Tatr, na masyw Dumbiera.
Pod Orawską Półgórą
Orawskie morze i Namestovo.
Stefanów nad Orawą
Podbiel
W drodze na przełęcz pod Holicą
Prawie na przełęczy
Widoki na Tatry Zachodnie
i na Wielkiego Chocza
i na Liptowskie Morze
Ładniutko
Deweloperka po słowacku
Litowski Mikulasz
Liptowski Jan
Ostatnie chwile jazdy...
Piekno urwisk Ohnišťa
Jakże tam było pięknie!
Schodziłem nielegalnie :)
W stronę wsi Ilanovo
Dolina Ilanovska była pełna magii
i schronów partyzantów. Znakomicie wkomponowanych w krajobraz, przylepionych do zboczy.
Szukając widoków na Chocza i zachód, trafiłem do raju.
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/51376574
Dystans12.13 km Czas00:37 Vśrednia19.67 km/h Podjazdy 91 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Dystans13.84 km Czas00:39 Vśrednia21.29 km/h Podjazdy117 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Dystans12.13 km Czas00:36 Vśrednia20.22 km/h Podjazdy 93 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Dystans113.22 km Czas06:05 Vśrednia18.61 km/h VMAX55.81 km/h Podjazdy462 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Powrót z Salmopolu (3)
Ostatni dzień triduum salmopolskiego. Szczyrk da się lubić, stwierdzam to z pewnym zdziwieniem, bo nigdy go nie lubiłem. Jazda wzdłuż Wisły, przez nomen omen Wisłę i Ustroń też należała do przyjemnych. Szykował się lekki upałek, ale miałem na to wywalone. To był dla mnie dzień rozruchu i rozkosznej rekreacji, choć jechałem ze sporym bagażem to brak przewyższeń zamienił trasę w relaks. Z szaleństw pozwoliłem sobie tylko na zdobycie Góry św. Wawrzyńca :)
Trzeci dzień i trzeci Salmopol z rzędu.
Wisła
Skoczów - powrót był w pełnym rynsztunku.
Zalew Goczałkowicki
Orzesze, gotycko-renesansowy kościół św. Wawrzyńca
Ostatni dzień triduum salmopolskiego. Szczyrk da się lubić, stwierdzam to z pewnym zdziwieniem, bo nigdy go nie lubiłem. Jazda wzdłuż Wisły, przez nomen omen Wisłę i Ustroń też należała do przyjemnych. Szykował się lekki upałek, ale miałem na to wywalone. To był dla mnie dzień rozruchu i rozkosznej rekreacji, choć jechałem ze sporym bagażem to brak przewyższeń zamienił trasę w relaks. Z szaleństw pozwoliłem sobie tylko na zdobycie Góry św. Wawrzyńca :)
Trzeci dzień i trzeci Salmopol z rzędu.
Wisła
Skoczów - powrót był w pełnym rynsztunku.
Zalew Goczałkowicki
Orzesze, gotycko-renesansowy kościół św. Wawrzyńca
Dystans208.87 km Czas12:34 Vśrednia16.62 km/h VMAX57.27 km/h Podjazdy3016 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Wielka pętla salmopolska (2)
Wstałem dość późno, na przełęczy byłem dopiero o 6 rano. Na zjeździe panowała cudowna cisza, ale cisza ma swoje konsekwencje. Cudem uniknąłem zderzenia z sową, a raz po raz musiałem przeganiać z drogi dorodne łanie i jelenie z pokaźnymi już porożami. Potem były melodie dobrze mi znane, czyli Zameczek i Kubalonka. Nowości zaczęły się w drodze do Jabłonkowa. Nie byłem tam bowiem dotąd (celowo zresztą, by został jakiś bliższy cel), ale drogę do celu też wybrałem nową, bo wzdłuż młodej Olzy. Było malowniczo, choć mocno interwałowo.
Pierwsze emocje zaczęły się w Czadcy, gdzie trwał maraton i było pełno policji. Podobnie było w dolinie Bystrzycy. Spokój osiągnąłem dopiero na drodze trawersującej zbocza nad zalewem Nowa Bystrzyca. Niestety była to droga cierniowa, a nawierzchnia nie był stworzona dla opon 1,4 cala. Straciłem ponad godzinę czasu względem pierwotnych założeń. Zrobiło się też duszno i ciepło. Po okrążeniu masywu Pilska postanowiłem więc odpuścić sobie oglądanie zachodu słońca w Szczyrku i rozłożyłem się na obiad w Jeleśni. Łącznie z zakupami trwało to prawie 1,5 godziny. Zdążyłem jednak na zachód widziany z przełęczy u Poloka. Był znacznie ładniejszy, niż ten odpuszczony w Szczyrku. Pod skocznią zameldowałem się dopiero około 23. Przy namiocie byłem zaś dopiero tuż przed 1 w nocy. Miałem jednak gdzie spać, no i rano nigdzie mi się nie spieszyło.
Rajd miał cele turystyczne: po raz pierwszy widziałem Jabłonków i zalew Nowa Bystrzyca, gdzie widoki były momentami imponujące (na Małą Fatrę), ale z pewnością nie warto się tam pchać na trekkingu. Niby była tylko jedna duża sakwa i torba na kierownicę, ale i tak było ciężko. Przewyższenie zrobiło swoje.
Kluczowy odcinek nad zalewem Nowa Bystrzyca
Na przełęczy Salmopol (Biały Krzyż)
Wisła Czarne
Zameczek
Kubalonka
W drodze na Jabłonków
Jabłonków
Między Mostami a Miłoszową, czyli na pograniczu czesko-słowackim.
Finał maratonu w Czadcy
Uroki ddr w dolinie Bytrzycy
Rozsuciec i Stoh z drogi cierniowej
Nowoć z grzbietu oddzielającego ją od Mutnego
Mutne i widok na Babią
Oravske Vesele
Sopotnia Mała
Juszczyna i piękny zachód słońca
Zamknięcie pętli w Szczyrku, ok. 23
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/51449547
Wstałem dość późno, na przełęczy byłem dopiero o 6 rano. Na zjeździe panowała cudowna cisza, ale cisza ma swoje konsekwencje. Cudem uniknąłem zderzenia z sową, a raz po raz musiałem przeganiać z drogi dorodne łanie i jelenie z pokaźnymi już porożami. Potem były melodie dobrze mi znane, czyli Zameczek i Kubalonka. Nowości zaczęły się w drodze do Jabłonkowa. Nie byłem tam bowiem dotąd (celowo zresztą, by został jakiś bliższy cel), ale drogę do celu też wybrałem nową, bo wzdłuż młodej Olzy. Było malowniczo, choć mocno interwałowo.
Pierwsze emocje zaczęły się w Czadcy, gdzie trwał maraton i było pełno policji. Podobnie było w dolinie Bystrzycy. Spokój osiągnąłem dopiero na drodze trawersującej zbocza nad zalewem Nowa Bystrzyca. Niestety była to droga cierniowa, a nawierzchnia nie był stworzona dla opon 1,4 cala. Straciłem ponad godzinę czasu względem pierwotnych założeń. Zrobiło się też duszno i ciepło. Po okrążeniu masywu Pilska postanowiłem więc odpuścić sobie oglądanie zachodu słońca w Szczyrku i rozłożyłem się na obiad w Jeleśni. Łącznie z zakupami trwało to prawie 1,5 godziny. Zdążyłem jednak na zachód widziany z przełęczy u Poloka. Był znacznie ładniejszy, niż ten odpuszczony w Szczyrku. Pod skocznią zameldowałem się dopiero około 23. Przy namiocie byłem zaś dopiero tuż przed 1 w nocy. Miałem jednak gdzie spać, no i rano nigdzie mi się nie spieszyło.
Rajd miał cele turystyczne: po raz pierwszy widziałem Jabłonków i zalew Nowa Bystrzyca, gdzie widoki były momentami imponujące (na Małą Fatrę), ale z pewnością nie warto się tam pchać na trekkingu. Niby była tylko jedna duża sakwa i torba na kierownicę, ale i tak było ciężko. Przewyższenie zrobiło swoje.
Kluczowy odcinek nad zalewem Nowa Bystrzyca
Na przełęczy Salmopol (Biały Krzyż)
Wisła Czarne
Zameczek
Kubalonka
W drodze na Jabłonków
Jabłonków
Między Mostami a Miłoszową, czyli na pograniczu czesko-słowackim.
Finał maratonu w Czadcy
Uroki ddr w dolinie Bytrzycy
Rozsuciec i Stoh z drogi cierniowej
Nowoć z grzbietu oddzielającego ją od Mutnego
Mutne i widok na Babią
Oravske Vesele
Sopotnia Mała
Juszczyna i piękny zachód słońca
Zamknięcie pętli w Szczyrku, ok. 23
Trasa:
https://ridewithgps.com/routes/51449547
Dystans39.62 km Czas02:13 Vśrednia17.87 km/h Podjazdy730 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Na Salmopol z bagażem (1)
Wydawało się, że pomysł na ucieczkę w góry, wczesnym popołudniem, już w piątek, będzie dobrym pomysłem. Nic bardziej mylnego. Pociąg był przepełniony, ale wysłuchałem sporo kolejarskich plotek :)
W Szczyrku zjadłem sobie obiadek i podziwiałem dorodne barszcze Sosnowskiego... A potem planowałem dojechać sobie na nocleg w okolice Stecówki. Ostatniego punktu nie zrealizowałem, bo niespodziewanie znalazłem niezłe miejsce noclegowe tuż przed przełęczą Salmopolską. Jedynym mankamentem nowej miejscówki było wycie motorów, bo przełęcz jest popularna wśród motocyklistów...
Przy skoczni, na której trwał trening.
Biblia Gdańska, czyli wersja z roku 1632 dla ewangelików i braci czeskich. Nie mogłem nie skorzystać. Przy kościele ewngelickim w Szczyrku.
Wydawało się, że pomysł na ucieczkę w góry, wczesnym popołudniem, już w piątek, będzie dobrym pomysłem. Nic bardziej mylnego. Pociąg był przepełniony, ale wysłuchałem sporo kolejarskich plotek :)
W Szczyrku zjadłem sobie obiadek i podziwiałem dorodne barszcze Sosnowskiego... A potem planowałem dojechać sobie na nocleg w okolice Stecówki. Ostatniego punktu nie zrealizowałem, bo niespodziewanie znalazłem niezłe miejsce noclegowe tuż przed przełęczą Salmopolską. Jedynym mankamentem nowej miejscówki było wycie motorów, bo przełęcz jest popularna wśród motocyklistów...
Przy skoczni, na której trwał trening.
Biblia Gdańska, czyli wersja z roku 1632 dla ewangelików i braci czeskich. Nie mogłem nie skorzystać. Przy kościele ewngelickim w Szczyrku.
Dystans14.42 km Czas00:45 Vśrednia19.23 km/h Podjazdy104 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Dystans12.32 km Czas00:36 Vśrednia20.53 km/h Podjazdy 92 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Dystans81.96 km Czas04:02 Vśrednia20.32 km/h Podjazdy1003 m
SprzętFocus Arriba 4.0
Płaskowyż Twardowicki
Trening podjazdowy po Płaskowyżu.
Łagisza z Góry św. Doroty
Góra Siewierska
Zjazd z Dziewiczej Góry
Łubianki
Trening podjazdowy po Płaskowyżu.
Łagisza z Góry św. Doroty
Góra Siewierska
Zjazd z Dziewiczej Góry
Łubianki
